" Η ΠΡΟ-ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ"
ΑΠΟΣΜΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΗΡΕ Η ΦΙΛΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ!
Α: Σταμάτη, τι θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με την αυτογνωσία;
Σ: Για να ασχοληθεί ένας άνθρωπος με την αυτογνωσία πρέπει να’ναι στην κατάλληλη κατάσταση εμπειριών ώστε να έχει κορεστεί σε ορισμένα θέματα εξωτερικής φυσεωςς και να αρχίσει να μπαίνει πιο εσωτερικά, να εμβαθύνει λίγο παραπάνω για τον εαυτό του.
Και ετσι έρχεται με την εμπειρία κάθε άνθρωπος να ζει τη ζωή του, όσο πιο πολύ συνείδηση δίνει στη ζωή του, τόσο παραπάνω πληροφορίες θα έχει στο Τώρα του, και αυτές τις πληροφορίες θα αρχίσει να τις συνθέτει και όσο ανεβαίνει η συνείδησή του, θα βρίσκει κι άλλες αλήθειες στο άγνωστο.
Επομένως ο απλός ο άνθρωπος διοικείται από την (ολική μονάδα του), χωρίς συγκατάβαση.
Η "Ολική μας Ατομικότητα" είναι αυτή που όταν θέλει να πάρει εμπειρίες θα δώσει τα κατάλληλα ερεθίσματα, τις κατάλληλες περιπτώσεις, καταστάσεις στον άνθρωπο, ώστε να έρθει αντιμέτωπη η προσωπικότητα με καταστάσεις τις οποίες θα την κάνει να αναθεωρήσει τα πεποιθήσεις που έχει μέσα της.
Άρα, θα λέγαμε ο μέσος ο άνθρωπος ζει στην άγνοια του επειδή δεν ξέρει όλα τα μέρη του.
Μέσα από τις διάφορες αντιξοότητες και τις εμπειρίες θα μάθει, στην αρχή μέσω του πόνου, να προσεγγίζει σιγά σιγά τον εσωτερικό του κόσμο.
Α: Άρα είναι και θέμα τύχης;
Σ: Αυτή η παρούσα ζωή κατάλαβε οτι είναι ένα μέρος της αιώνιας ζωής μας.
Άρα θα λέγαμε υπάρχει η ψυχική ζωή. Και υπάρχει η παρούσα ζωή. Η ψυχική ζωή αποτελείται από πάρα πολλές ενσαρκώσεις.
Άρα όταν κάποιου το επίπεδο, η βαθμίδα, είναι να αρχίσει να παίρνει την αυτογνωσία, να φτάσει σε εκείνο το επίπεδο της αυτοσυνείδησης, θα έρθει και θα παίξει τα ανάλογα προσυμφωνημένα σχέδια εδώ πέρα στη παρουσα ζωή.
Τα «προσυμφωνημένα σχέδια» είναι τα βασικά θέματα που επιλέγει καθώς κατεβαίνει η «πνευματοψυχή» του ανθρώπου να ενσαρκωθεί.
Το πού θα ζει, σε τι λαό θα μπει, ποια μαμά και ποιο μπαμπά θα έχει, σε ποια οικογένεια θα ανήκει. Για να μπορεί να έρθει, να παίξει και να πάρει τις κατάλληλες εμπειρίες.
Γιατί ο σκοπός της Μονάδας είναι να ενσαρκωθεί για να πάρει εμπειρίες. «Προσυμφωνημένα» είναι μια λέξη που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δώσουμε μια πιο εκλαϊκευμένη θα λέγαμε ερμηνεία για την έννοια του συγχρονισμού. Γιατί όλα γίνονται συγχρονιστικά. Όλα είναι συχνότητες. Όλα είναι δονήσεις και όλα γίνονται συγχρονιστικά.
Όμως εμείς θέλουμε να ανθρωποποιήσουμε την ψυχή και θα λέγαμε οτι" συμφωνεί" να παίξει σε ορισμένα σενάρια.
Αλλά όλα είναι βάσει δονήσεων και συχνοτήτων, και ομοιοκραδαστικά συγχρονιζόμαστε με την ανάλογη ενσάρκωση γιατί όλα είναι ενέργεια, όλα είναι συχνότητες.
Κάθε φορά όμως που λέμε εμείς οτι προσυμφωνούμε το κάνουμε για να φαίνεται σε μας λίγο καλύτερο για κατανόηση.
Δίνουμε μια ανθρώπινη υπόσταση στη ζωή και στην ψυχή ότι συμφωνεί. Ενώ στην πραγματικότητα είναι οτι μαγνητίζεται, συγχρονίζεται, ομοιοκραδάζεται.
Αυτές είναι οι σωστές λέξεις.
Α: Από πού αντλείς αυτές τις πληροφορίες;
Σ: Ηρθα σε επαφή με ορισμένα σενάρια που με έκαναν να ξαναθυμηθώ μέσα μου ορισμένα πράγματα. Ξαναθυμήθηκα.
Είναι η ένωση της προσωπικότητας με τα υπόλοιπα μέρη του ολικού εαυτού μας.
Αυτό που λέμε «ανώτερο εαυτό». Αυτό που λέμε μέσα μας πατέρας, αυτό που λέμε Θεός.
Κάθε άνθρωπος μόλις αρχίζει και γίνεται συνειδητός στον εσωτερικό του κόσμο και τον εμπιστεύεται, βλέπει οτι ο εσωτερικός κόσμος προηγείται του υλικού.
Άρα θα λέγαμε οτι μια ενέργεια όπως ξεκινάει σαν αέρας, γίνεται υγρό και μετά γίνεται παγάκι, έτσι ακριβώς είναι και η υλικότητα.
Εργαζεσαι, μαθαίνεις να εργαζεσαι με διαφορετική μορφή ενέργειας. Αυτό γίνεται.
Κάθε φορά λοιπόν που η συνείδησή σου αρχίζει και ανεβαίνει, ξυπνάς λόγω των εμπειριών.
Απλά ξαναθυμάσαι, ότι έχεις κι άλλες δυνάμεις μέσα σου, ότι είχες πέσει σε μια κατάσταση ληθαργική κι ότι ξυπνάς από ένα λήθαργο, μια ταύτιση. Αυτό είναι που νιώθεις.
Τώρα το πώς γίνεται σε κάθε ένα άνθρωπο, ο κάθε ένας έχει το δικό του δρόμο.
Άλλοι μπορεί να έχουν δασκάλους. Εγώ δεν είχα δάσκαλο, ήμουν αυτοδίδακτος.
Έψαχνα, ερεύνησα. Ήταν ο δικός μου δρόμος έτσι.
Χωρίς να αναιρώ ότι κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται ορισμένους ανθρώπους να τους βοηθήσουν. Εμένα έγινε έτσι.
Ήρθε το θέμα από καθαρά εσωτερική βοήθεια, ανησυχία και ήδη είχα στη ζωή μου από μικρός ορισμένες αισθήσεις πιο εσωτερικές περί των πραγμάτων που όμως τότε δεν κατάφερα να τους δώσω την κατάλληλη σημασία.
Μόλις μεγάλωσα και άρχισε το διανοητικό μου να μαθαίνει σαν γνώση αυτά τα πράγματα τότε άρχισα και τις εμπιστευόμουν παραπάνω και τότε τις παρατηρούσα.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε αυτές τις αισθήσεις. Διαίσθηση, τηλεπάθεια , κτλ.
Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε γίνει συνειδητοί σε αυτές, δεν τις παρακολουθούμε.
Και μέχρι πριν από λίγο καιρό, αμφιβάλλαμε γι’ αυτές. Οπότε ήταν σαν να τις εκμηδενίζαμε.
Α: Οι μεγαλύτεροι προβληματισμοί των ανθρώπων ως προς την ανακάλυψη του εαυτού ποιοι είναι;
Σ: Ο άνθρωπος στην πραγματικότητα ασχολείται τώρα με τον εσωτερισμό λόγω ανάγκης. Λόγω του ότι έφτασε σε ένα αδιέξοδο.
Λίγοι είναι αυτοί που μέσα τους είχανε αυτές τις ανησυχίες από μικροί. Γιατί αυτό από μικρός πρέπει να το έχεις.
Όμως οι περισσότεροι έρχονται προβληματισμένοι από τις καταστάσεις του κόσμου.
Από φοβία, από ανασφάλεια, θέλουν να μάθουν πώς να ξεφύγουν από αυτά τα πράγματα και θέλουν να γίνουν κυρίαρχοι του εαυτού τους λίγο περισσότερο.
Α: Άρα συνήθως περισσότερο τα πρακτικά προβλήματα τους οδηγούν στον εσωτερισμό.
Σ: Βεβαίως, γιατί είπαμε πολλοί άνθρωποι ζουν πρακτικά στη φυσικότητα και επομένως όταν η φυσικότητά τους δεν πάει καλά ψάχνουν διεξόδους που είναι άλλος ένας δρόμος, δεν το κατακρίνουμε αυτό.
Είναι ένας δρόμος που οδηγεί και αυτός στην εξερεύνηση άλλων λύσεων ας το πούμε.
Μετά από κει και πέρα άλλοι έρχονται για δύναμη, άλλοι έρχονται από φόβο, άλλοι έρχονται από ανασφάλεια, άλλοι έρχονται για τους δικούς του λόγους ο καθένας.
Το θέμα είναι ότι λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά έρχονται να ακολουθήσουν το δρόμο της αυτογνωσίας.
Οι πιο πολλοί έρχονται για περιστασιακά πράγματα.
Ίσα ίσα να επανέλθουν σε μια ισορροπία μέσα τους.
Γιατί πραγματικά ο εσωτερισμός δεν είναι κάτι αναγκαίο.
Η ψυχή παίρνει τις εμπειρίες από κάθε ενσάρκωση, κάθε πράγμα, το οτιδήποτε.
Απλώς, ο άνθρωπος που ασχολείται με τον εσωτερισμό, θα λέγαμε, ότι είναι λίγο πιο μπροστά, είναι αυτός που ζει σε εισαγωγικά στο «μέλλον» από ό,τι όλη η ανθρωπότητα.
Και μπορεί και βιώνει αλήθειες διαφορετικού είδους και επιπέδων από ό,τι βιώνει ο μέσος άνθρωπος.
Αυτό βέβαια, τον κάνει να έχει μέσα του ανεπτυγμένες ιδιότητες και να μπορεί να συλλαμβάνει παραπάνω αλήθειες.
Όμως σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνουμε τον απλό άνθρωπο αρνητικά σε σχέση με τον μυημένο. Γιατί μέσα στην αιωνιότητα δεν χρειάζεται να βιάζεσαι. Υπάρχουν δυο ειδών αναπτύξεις του ανθρώπινου νου.
Υπάρχει ο αντικειμενικός νους και υπάρχει ο υποκειμενικός νους.
Ο αντικειμενικός νους είναι αυτός που έχει σχέση με τη συνείδησή μας και μπορεί να έχει επαφή με τον αντικειμενικό λόγο.
Ο υποκειμενικός νους είναι, θα λέγαμε, αυτός ο νους που ασχολείται πιο πολύ με το διανοητικό, με τη διανοητική προσέγγιση κι ασχολείται με τα ερεθίσματα τα πρακτικά, των πέντε αισθήσεων.
Α: Τα μεγαλύτερα εμπόδια που συναντάμε στην πορεία της εξέλιξής μας ποια είναι;
Σ: Τα μεγαλύτερα εμπόδια που συναντάει ο άνθρωπος είναι τα εμπόδια αυτά που βαφτίζει εμπόδια. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν εμπόδια υπάρχουν σκαλοπάτια.
Είναι στο χέρι σου το σκαλοπάτι να το δεις εμπόδιο ή να το δεις σκαλοπάτι. Είναι σίγουρο ότι κάθε σκαλοπάτι σε βγάζει από το δικό του επίπεδο και σε αναβαθμίζει.
Είναι πάλι σίγουρο ότι όποιος δε θέλει να ανέβει επίπεδο, βλέπει λοιπόν το σκαλοπάτι σαν κάτι που του κόβει αυτό τον ίσιο δρόμο που έχει. Στην πραγματικότητα η έννοια εμποδίων είναι η έννοια των εσωτερικών μας θέσεων και ταυτίσεων και δονήσεων που παίρνει ο άνθρωπος εκείνη στιγμή.
Ο άνθρωπος είναι ένα πολυδιάστατο ον και μέσα του έχει μεγάλη γκάμα συχνοτήτων. Όταν ζεις στις χαμηλές συχνότητες βλέπεις τα σκαλοπάτια εμπόδια. Όταν καταφέρεις και ξεφύγεις από αυτές τις συχνότητες μέσα σου βλέπεις τα σκαλοπάτια, σκαλοπάτια.
Α: Τι είναι αυτό που δεν μας αφήνει να «ξυπνήσουμε» και ζούμε συνεχώς στη «μηχανικότητα» και στην επανάληψη; Τι είναι αυτό που μας «κοιμίζει»;
Σ: Η ανθρωπότητα έχει ορισμένα εξελικτικά επίπεδα. Στην αρχή ο άνθρωπος είχε ανεπτυγμένες ορισμένες ιδιότητες μέσα του. Αλλά με τη βύθιση στις κατώτερες διαστάσεις, αυτό που λέμε 3D, και με τη βύθιση ακόμα στις χαμηλότερες συνειδησιακές καταστάσεις άρχισαν όλες αυτές οι αισθήσεις του ανθρώπου να ατροφούν, μέχρι που ξεχάσαν οι άνθρωποι να έχουν σχέση με τις εσωτερικές αισθήσεις κι έχουν μόνο με τις εξωτερικές, με τα εξωτερικά ερεθίσματα. Έτσι αναπτύξανε μια λογική, ορισμένα «πιστεύω», ορισμένες πεποιθήσεις, που βασίζονται πάνω στην πρακτική ζωή και όχι στην εσωτερική μας πνευματική ζωή.
Γιατί γίνανε συνειδητοί μόνο στον εξωτερικό κόσμο, στον κόσμο των πέντε αισθήσεων και ανέπτυξαν μια λογική και μια αλήθεια των πέντε αισθήσεων. Χωρίς όμως να καταλαβαίνουν ότι ο άνθρωπος εκτός από τις πέντε αισθήσεις έχει και άλλες αισθήσεις μέσα του που μπορεί να συλλαμβάνει κι άλλους κόσμους εκτός των τριών διαστάσεων. Αυτόματα λοιπόν θα λέγαμε ότι έπεσε σε μία νάρκωση και σε μία εκπαίδευση του διανοητικού του τόσο πολύ ώστε το διανοητικό να γίνει το κυρίαρχο συνειδητό μέρος και να αρχίσει να λειτουργεί ανεξέλεγκτα και να μας βαζει σε διανοητικές καταστάσεις όπου ο άνθρωπος να μη μπορεί να χειριστεί.
Η ανθρωπότητα ήταν σαν ένας χρήστης που έφτιαξε έναν υπολογιστή. Ο υπολογιστής άρχισε να δουλεύει μόνος του και ο άνθρωπος ξέχασε ότι μπορεί να τον χειρίζεται. Αυτός λοιπόν ο υπολογιστής το μόνο που κάνει είναι να αναπλάθει τα δεδομένα που ήδη έχει και να αναπαράγει το παρελθόν σαν μέλλον. Αυτό το πράγμα είναι ο διανοητισμός και δεν προχωράει, δεν φτάνει πουθενά. Και γι’ αυτό διανοητικά ο άνθρωπος δε μπορεί να φτάσει θα λέγαμε στη φώτιση, στην ευτυχία. Γιατί είναι η ευτυχία ένα αίσθημα, μια κατάσταση. Ο άνθρωπος όμως που έχει μάθει να τα αναλύει όλα με το διανοητικό, ψάχνει διανοητικά την ευτυχία, διανοητικά την ελευθερία. Όλα διανοητικά. Και εκεί πέρα ερχόμαστε και λέμε εμείς ότι το πρώτο βήμα είναι η ανθρωπότητα να αρχίσει να δουλεύει με την καρδιά πλέον, που το λέμε αλληγορικά κι όχι φυσιολογικά, δλδ να αρχίσει να δουλεύει με την ενέργεια και τη δόνηση που έχει μέσα του και όχι μόνο με το διανοητικό τύπο που είχε μάθει. Ο διανοητικός τύπος, δυστυχώς, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να μπορούν μερικοί άνθρωποι εδώ στη γη να τον προγραμματίζουν με τέτοιες πεποιθήσεις ώστε να τον αποκόπτουν από την εσωτερική συνείδηση καθώς βλέπουμε στην εποχή μας.
Α: Άρα αυτό δεν έγινε τυχαία; Υπήρχε κάποιος σκοπός;(για τη χειραγώγηση της εκπαιδευσης της κοινωνίας?)
Σ: Εκμεταλλευτήκαν την κάθοδο του ανθρώπου σε αυτές τις καταστάσεις. Δεν έγινε τυχαία. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ήταν μέρος της εκμάθησης του ανθρώπου όλο αυτό το πράγμα. Να βιώσει κατώτερες καταστάσεις. Πρέπει όμως να σου πω ότι οι κατώτερες καταστάσεις, οι κατώτερες δονήσεις θα λέγαμε, είναι πιο δύσκολες, στο να μπορείς να τις χειραγωγήσεις και να τις μάθεις. Ακριβώς γιατί βυθίζοντας τον εαυτό σου σε ορισμένα πράγματα είναι πιο δύσκολη η επαναφορά. Άρα λοιπόν ο ίδιος ο εγκλωβισμός, η ίδια η ταύτιση της ανθρωπότητας έγινε ακριβώς επειδή διάλεξε να περάσει κάτι πιο δύσκολο σαν εκπαίδευση.
Αυτή όμως η εποχή που η ανθρωπότητα θα καταφέρει να βγει δυνατή από αυτόν τον εγκλωβισμό, θα έχει πάρει την εμπειρία, θα είναι σα να λέγαμε οτι έβγαλε ένα μεγάλο πανεπιστήμιο.
Τώρα μέσα σε κείνες τις πραγματικότητες της καθόδου υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι που συγχρονιστικά παίζουν τους «κακούς», που σκοπός τους είναι μέσα σε κείνη την πραγματικότητα να δημιουργήσουν τη δική τους πραγματικότητα ώστε να διατηρήσουν όσο πιο πολύ μπορούν την ανθρωπότητα εκεί για τους δικούς τους σκοπούς.
φαντάσου οτι σου μιλάω από την ψυχική έννοια και όχι από την "ενσαρκωμένης προωσπικότητας " έννοια.
Τα σενάρια δίνονται στις ενσαρκώσεις. Η ψυχή δουλεύει πέραν από τις ενσαρκώσεις.
Άρα κατάλαβε όταν σου μιλάω για τη βύθιση της ανθρωπότητας σου μιλάω για την πορεία της ψυχικής κατάστασης της ανθρωπότητας και όχι την ανθρωπότητα σκέτο, μόνο σαν ύλη.
Όταν μιλάμε για την ανθρωπότητα σαν ύλη εκεί μπαίνουμε στην πολικότητα και στο επαναληπτικό γραμμικό χρόνο κι εκεί πέρα παίζονται όλα τα σενάρια που έχεις μάθει για τους διάφορους, Αγίους, εξωγηινους, illuminati, σατανιστές, καλούς, κακούς, αναβάθμιση, κι όλα τα υπόλοιπα.
Α: Τι έχεις να πεις για την εποχή που ζούμε.
Σ: Αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα έχει έρθει σε μια κατάσταση οριακή.
Είναι κρίσιμη.
Βασικά περνάμε από τη σιδηρά εποχή που λέγεται “καλι γιούγκα”,στη χρυσή, υποτίθεται,.
Είμαστε στην πιο υποβαθμισμένη εξελικτικά κατάσταση της 5ης φυλης.
Είμαστε στο μεταβατικό στάδιο ,πριν ξεκινήσει η Χρυσή Νέα εποχή !
Γιατι όλα είναι κύκλος.
Άρα μετά από την κάλι γιούγκα γίνεται όλος ο καθαρισμός από τη σιδηρά εποχή και μπαίνουμε στην χρυσή εποχή πάλι.
Σαν από το χειμώνα να περνάμε στην άνοιξη.
Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι η ανθρωπότητα τώρα μαζί με τη γη, μαζί με το ηλιακό σύστημα, αρχίζει και οδεύει κάτω από ορισμένες ακτίνες των διαφόρων φωτονίων, αν έχεις ακούσει.
Αυτές οι ακτίνες φωτονίων που θα μπει όλο το ηλιακό μας σύστημα θα αρχίσουν να διοχετεύουν μέσω του ήλιου μας στη γη μια ενέργεια που σαν "ένα έντονο φως θα κάνει να φύγουν όλες οι σκιές".
Έχουμε ήδη ξεκινήσει να μπαίνουμε. Αλλά για τους ανθρώπους που είναι ο εαυτός τους ένα μεγάλο ποσοστό "σκιά" και όχι "φως", καταλαβαίνεις ότι θα νιώθουν σα να καταστρέφονται.
Αυτός ο άνθρωπος που έχει τον εαυτό του φωτεινό κι έχει μικρές σκιές θα το βλέπει σαν κάθαρση. Και αυτός ο άνθρωπος που δεν έχει καθόλου σκιά θα δει σα να έρχεται η πραγματικότητα που του "αξίζει".
Επομένως καταλαβαίνεις ότι όλη αυτή η ενέργεια που έρχεται από το γαλαξιακό μας κέντρο, από το κέντρο του σύμπαντός μας είναι μια ενέργεια που μέσω του ήλιου θα διοχετευτεί και στη γη, εφ’ όσον περάσει στο ηλιακό μας σύστημα.
Η γη θα πρέπει να λάβει αυτήν την ενέργεια μέσω των κυττάρων της που είναι η ανθρωπότητα.
Αν οι άνθρωποι δε μπορούν να «βαστήξουν» θα λέγαμε, τα βολτ ή την ένταση αυτής της ενέργειας, είναι φυσικό ότι θα καταστραφούν μέχρι να βγουν οι νέοι άνθρωποι της καινούργιας φυλής που θα μπορούν να αντέξουν αυτή την ενέργεια.
Βέβαια λέγοντας ότι αυτή είναι μια ενέργεια αναβάθμισης, εννοούμε ότι είναι τέτοια η συχνότητά της που δεν θα αφήσει να υπάρχουν πόλεμοι κι άλλου είδους πράγματα, γιατί αυτά ανήκουν στις χαμηλές δονήσεις.
Όταν θέλουμε λοιπόν να δώσουμε μια έννοια, θα λέγαμε ότι μπαίνουμε σε μια εποχή που θα υπάρχουν μόνο οι αγνές ψυχές.
Θα ενσαρκωθούν, θα είναι ενσαρκωμένες οι αγνές ψυχές.
Οι υπόλοιποι θα βιώσουν τη δυάλυση μέσω των πεποιθήσεων που έχουν , ανάλογα!
Θα εισχωρήσουν στα αστρικά πεδία μέχρι να ομοιοκραδαστούν με κάποια πραγματικότητα , ωστε να αποκτήσουν πάλι μια νεα ευκαιρία ενσαρκώσεως και συνδέσεως με τη Πηγή!
Α: Μιλάς για τη Νέα Εποχή;
Σ: Ναι.
Α: Γιατί κάποιοι θεωρούν τη Νέα Εποχή κάτι κακό; Δηλαδή σχεδόν σατανιστικό.
Σ: Γιατί μπερδεύουν δύο πράγματα. Η Νέα Εποχή δεν έχει καμία σχέση με τη Νέα Τάξη πραγμάτων που θέλουν να περάσουν μερικοί.
Η Νέα Εποχή θα έρθει ούτως ή άλλως.
Τώρα, η Νέα Τάξη πραγμάτων είναι ορισμένοι άνθρωποι σαν κι εμάς, που είναι αφοσιωμένοι πιο πολύ στον «αρνητικό» τύπο εκδήλωσης και θέλουν να φέρουν μια εποχή καινούργια με την έννοια της παγκόσμιας υποδούλωσης.
Ενώ η Νέα Εποχή θα φέρει μια παγκοσμιοποίηση που θα είναι όλοι ισάξιοι, μια κοινωνία θα λέγαμε μονιασμένη, χωρίς πόλεμο, με κατανόηση, με εθελοντισμό, με όλες τις αρετές.
Η Νέα Τάξη πραγμάτων θέλει να φέρει μια παγκοσμιοποίηση χωρισμένη σε δύο επίπεδα, στους Ελίτ και στους δούλους.
Όπως βλέπουμε να εχει καταντήσει το χρηματοοικονομικό σύστημα, που δεν είναι παρά μία ενέργεια στην οποία αντί οι άνθρωποι να είναι ο καθένας διοικητής της δικής του της ενέργειας, είναι μερικοί που εκμεταλλεύονται την ενέργεια όλης της ανθρωπότητας, τη σφετερίζονται και δημιουργούν δύο κάστες.
Μία, τους «χωρίς ενέργεια ανθρώπους» και μία τους «με ενέργεια ανθρώπους», χωρίς να αναφέρομαι μόνο στα λεφτά, αλλά μέσω των χρημάτων το κάνουν.
Α: Αυτή η Νέα Τάξη όμως, δεν είναι και τόσο «νέα». Τόσα χρόνια έτσι δεν είναι η ανθρωπότητα;
Σ: Έτσι, είναι τόσα χρόνια, και αυτό πάει να αλλάξει. Η Νέα Τάξη πραγμάτων είναι απλά μια παγκόσμια υποδούλωση. Γι’ αυτό λέγεται νέα.
Στην πραγματικότητα έτσι λειτουργούσε απλά δεν ήταν παγκόσμια η υποδούλωση.
Ήταν παγκόσμια αλλά όχι με ένα κέντρο.
Γινόταν παντού στη γη αυτή η έννοια της υποδούλωσης αλλά τώρα θα είναι σαν μια μεγάλη μάζα υποδουλωμένη.
Πάλι δηλαδή με την πυραμίδα σε ισχύ, με την έννοια ότι θα’ ναι οι ελίτ πιο λίγοι κι όλοι θα δουλεύουν για τους λίγους. Αυτή την παγκόσμια κατάσταση θέλουν να φέρουν οι αρνητικοί.
Ενώ η Νέα Εποχή που λέω εγώ είναι όλη η ανθρωπότητα να’ χει περάσει σε ένα μεταβατικό στάδιο, σε ένα άλλο επίπεδο, που σιγά σιγά αυτό γίνεται, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει πιο θεϊκά. Να μπορεί να γειώσει ο ανθρωπος τη θεϊκότητα που έχει.
Θα λέγαμε ότι είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Αυτό σημαίνει η "Δευτέρα Παρουσία". Τη Χριστική Συνείδηση στη μάζα!
Η παγκοσμιοποίηση από την άλλη είναι καλό, όταν όμως γίνεται κάτω από συνειδησιακές συμφωνίες και όχι κάτω από πιέσεις χρηματοοικονομικές.
Κατά βάθος όμως, τίποτα δε μπορεί να αναιρέσει το συμπαντικό καλό.
Όλα γίνονται για καλό κι οτιδήποτε και να γίνει είναι μια εμπειρία για το σύμπαν. Αν λοιπόν εμείς θέλουμε να τα δούμε από συμπαντική άποψη, όλα είναι επιθυμητά γιατί όλα συνεισφέρουν σε όλους. Αυτό που λες εσύ καταστροφή, αυτό που λες εσύ τυραννία, αυτό που λες κρίση, κατά μία έννοια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μάθημα που πολλές ψυχές διαλέγουν να περάσουν για να αναβαθμιστούν. Για να τα παίρνουμε πιο σφαιρικά τα πράγματα.
Α: Ποιος ο ρόλος της διατροφής;
Σ: Πάνω από όλα παίζει ρόλο σε ένα σώμα που θέλουμε να εισχωρήσει μέσα μια ανώτερη ενέργεια, να πρέπει να είναι καλός αγωγός. Αν λοιπόν εμείς αρχίσουμε και κατεβάζουμε περισσότερη ενέργεια χωρίς το σώμα μας να είναι ικανό να την αντέξει, είναι σίγουρο ότι θα φέρει ανισορροπίες. Θέλουμε λοιπόν πρώτα από όλα να μάθουμενα έχουμε σε ένα σώμα υγιές, όπως λένε και οι αρχαίοι, να έχουμε ένα νου υγιή. Επομένως επειδή ο νους κι επειδή όλη η ενέργεια που έχουμε είναι σαν τον ηλεκτρισμό και η πληροφορία είναι ηλεκτρισμός θέλουμε να είμαστε το κατάλληλο κύκλωμα, το κατάλληλο καλώδιο, ώστε να μπορεί να αντέξει τον ηλεκτρισμό. Αυτόματα λοιπόν συνιστούμε εμείς τροφές που να μην είναι βαρέων υδρογόνων γιατί μέσα μας, πρέπει να φτιάξουμε το σώμα μας να αντέχει υψηλότερες δονήσεις και όχι χαμηλότερες. Πάνω από όλα όμως, το παν μέτρον άριστον είναι αυτό που θα μας οδηγήσει.
Και το μέτρο ο καθένας το βρίσκει όταν βρίσκει τα άκρα του. Άρα ναι στις εμπειρίες, να βρούμε τα άκρα μας για να καταλάβουμε το μέτρο ο καθένας, ανάλογα το δικό του συνειδησιακό επίπεδο.
Α: Για ποιο λόγο πρέπει κάποιος να ασχοληθεί με τον εσωτερισμό;
Σ: Κατ’ αρχήν δεν «πρέπει», με την έννοια της υποχρέωσης. Μπορώ όμως να συστήσω σε κάποιον να κάτσει να ασχοληθεί με τον εσωτερισμό γιατί όλη η ευτυχία έρχεται πάντοτε όταν γνωρίζουμε τι σημαίνει ευτυχία.
Αν λοιπόν γίνουμε εμείς πιο συνειδητοί στα πράγματα που θέλουμε, αν γίνουμε πιο συνειδητοί στο τι είμαστε, θα αλλάξει και αυτό που θέλουμε.
Θα αλλάξει και η έννοια της ευτυχίας για μας.
Άρα όλα είναι ρευστά, αναλόγως τη συνείδησή μας.
Γιατί με την ανάλογη συνείδηση διαμορφώνουμε όλες τις πεποιθήσεις και το βίωμά μας στην ύπαρξή μας. Άρα ανεβάζοντας τη συνείδησή μας θα είμαστε ικανοί να νιώσουμε πιο ποιοτικά όλη την ευτυχία σε κάθε επίπεδο. Αλλά κάθε επίπεδο έχει τη δική του ευτυχία.
Αν ένας άνθρωπος λοιπόν, έχει νιώσει ένα κορεσμό με τα πράγματα, νιώθει ότι κάνει μια επανάληψη, είναι καιρός πλέον, από τον κύκλο, από τον εξωτερικό κύκλο, ενώ υπάρχουν άπειρα σημεία, άπειρα σενάρια, να διαλέξει ένα να πάει προς τα μέσα να βρει το κέντρο.
Γιατί το κέντρο έχει ένα σημείο ενώ η περίμετρος του κύκλου έχει άπειρα σημεία.
Άρα αντί να καθόμαστε συνέχεια στον τροχό της "Σαμσάρα" και να ζούμε στην περίμετρο με άπειρα σενάρια και την επανάληψη, θα βρουν όλοι οι άνθρωποι κάποτε εκείνη την ώρα που θα αρχίσει αυτό που λέμε η ψυχική ζωή τους.
Δηλαδή που θα αντιληφθούν τι είναι η ψυχή, θα αντιληφθούν τι είναι το πνεύμα και θα αντιληφθούν την ένωσή τους με τους διάφορους παράλληλους κόσμους και διαστάσεις.
Θα αντιληφθούν ότι δεν είναι μόνοι, θα αντιληφθούν ότι είναι αιώνιοι, θα αντιληφθούν τόσα πολλά πράγματα και θα αρχίσουν να τα βιώνουν στην πραγματικότητά τους.
Ο καθένας στο μέτρο και με το μάθημα που μπορεί.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !
