ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ "ΕΓΩ" ΜΑΣ,
Φίλοι μου σήμερα θα μιλήσουμε για την ιδέα του "εγώ " κάτω από έναν πατρικό θα έλεγα, η μια μητρική αντιμετώπιση απέναντι του!
Άλλωστε το αξίζει όπως θα καταλάβετε πιο κάτω!
Η ιδέα της δομής του ¨"εγώ" είναι βασικά αυτή: είναι απλά για το σκοπό της διατήρησης της επικέντρωσης μας σαν μια φυσική προσωπικότητα, στην εμπειρία της φυσικής πραγματικότητας μας!
Αυτή είναι η δουλειά του!
Υπάρχει ακριβώς για να μας επικεντρώσει στη φυσική πραγματικότητα!
Το Εγώ, κατά μία έννοια, είναι σαν τη
μάσκα καταδύσεων που μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μια πιο σαφή εικόνα κάτω από το νερό.
Έτσι ώστε τα πράγματα να μη φαίνονται θολά και
πολύ σκοτεινά, έτσι ώστε να μπορούμε να δούμε, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον , αυτό που είναι μπροστά μας, που πηγαίνουμε!
Το εγώ, φέρνει τα πράγματα της φυσικής πραγματικότητας στην επιφάνεια, έτσι ώστε να μπορούμε να επικεντρωθούμε σε αυτά, ώστε να μπορούμε να έχουμε μια εμπειρία φυσικής πραγματικότητας.
Δημιουργεί την ιδέα και ενισχύει την ιδέα για τα "συστήματα πεποιθήσεων" που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των
πρότυπων της συνείδησής μας, της δομής της προσωπικότητας που έχουμε δημιουργήσει!
Τα ενισχύει, έτσι ώστε αυτές οι πεποιθήσεις να μπορούν να βιωθουν όσο το δυνατόν καλύτερα.
Αυτός είναι ο λόγος που κάθε
πεποίθηση-πιστεύω είναι αυτοτροφοδοτούμενη!
Επειδή, η δουλειά του εγώ είναι να προσθέτει την ενέργεια σε αυτό, να επικεντρωθεί σε αυτή την πεποίθηση,
τόσο πολύ ώστε την κάνει να φαίνεται σαν μοναδική λύση, σαν καμία άλλη πεποίθηση να είναι δυνατόν να υπάρχει.
Έτσι μας κάνει να επικεντρωθούμε στην πεποίθηση έντονα και
αρκετά, για να έχουμε πραγματικά την φυσική της εκδήλωση,
άρα και την Μεγίστη εμπειρία που μας δίνεται
με τη συγκεκριμένη πεποίθηση που έχουμε για να το αληθινό σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή!
Έτσι, η δουλειά του εγώ είναι να ενισχύσει αυτές τις πεποιθήσεις για να μας κρατήσει επικεντρωμένους στην φυσική πραγματικότητα, για να μας κρατήσει
επικεντρωμένους σε αυτή την εμπειρία!
Αλλά όταν υπάρχει ένας βαθμός της λήθης στην πραγματικότητα μας, πολύ
συχνά λόγω της αποκοπής, λόγω της εμπειρίας της φαινομενικής αποσύνδεσης,
(διότι ποτέ πραγματικά δεν έχουμε αποσυνδεθεί επειδή δεν θα μπορεί να υπάρχουμε αλλιώς),
μπορούμε να δημιουργήσουμε την "Εμπειρία της αποσύνδεσης" σε τέτοιο βαθμό, ώστε η φυσική δομή της προσωπικότητας, το εγώ,
να ξεχνάει οτι ΔΕΝ είναι στην πραγματικότητα ΑΥΤΟΣ που διοικεί!!
Ξεχνάμε ότι έχουμε έναν βοηθό στο επίπεδο των μορφογενετικών πρότυπων
που ονομάζεται ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ.
Ξεχνάει το "εγώ" οτι δεν μπορεί τα κάνει όλα από μόνο του!
Και ξαφνικά, μέσα στην εμπειρία οτι είναι μόνο του, αρχίζει να δημιουργεί την ιδέα του
φόβου!
Αρχίζει να ενισχύει τα συστήματα πεποιθήσεων(πιστεύω) με τέτοιο τρόπο,
ώστε να διαιωνίσει την ύπαρξή του πέρα από αυτό που είναι το
απαραίτητο επίπεδο
και πραγματικά απαιτείται,
για τη συνέχιση της ύπαρξής του.
Αρχίζει να πιστεύει οτι, αν είναι αυτό τα πάντα από τον εαυτό μας, οτι είναι υπεύθυνο για τα πάντα, και οτι το βάρος του
κόσμου είναι στους ώμους του!
Παίρνει την ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν στη φυσική πραγματικότητα μας , αρχίζει να κάνει αυτή τη δουλειά, όταν πραγματικά ΔΕΝ έχει κατασκευαστεί για να κάνει αυτή τη δουλεία.
Αρχίζει βαραίνει θα λέγαμε σε δονήσεις, να στρεσάρεται!
Και αρχίζει να καταρρέει...
Αρχίζει να κάνει εξωφρενικά, παράλογα, παρασιτικά, βίαια, από πανικό, από κατάκριση, από φόβο , για
να ενισχυθεί το ίδιο, να ενισχύσει τον εαυτό του κάτω από την αίσθηση οτι καταρρέει
κάτω από το βάρος που πήρε πάνω του!
Και με τη συνεχή ενίσχυση και ενίσχυση με έναν τρόπο που δεν είχε
σχεδιαστεί για να κάνει, γίνεται εξαιρετικά πυκνό, εξαιρετικά κρυσταλλική μορφή, και είναι πολύ δύσκολο στη συνέχεια
να επιτρέψει να επεκταθεί "πίσω" σε πιο χαλαρή-θετική παρατήρηση- εστίαση.
Και γίνεται τόσο
συμπυκνωμένο...
που η ποσότητα της ενέργειας που το "εγώ" θέτει στα συστήματα πεποιθήσεων, στα φοβικά "πιστεύω" που γενικά ενισχύει, είναι σχεδόν συντριπτική.
Και ακριβώς επειδή αναλαμβάνει αυτό το βάρος, το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του,
οι μεγαλύτερες ενισχύσεις που είναι με βάση το φόβο,
πρόκειται να επιλέξουν εκείνα τα πράγματα που βασίζονται στο
τρόπο επιβίωσης!
Να επιβιώσει το ΕΓΩ , ακόμα και σε βάρος άλλων!
Ενισχύει την ιδέα οτι θα πρέπει να επιβιώσει με κάθε κόστος, ενεργώντας σε
αυτό το συμπυκνωμένο επίπεδο, στις φοβικές, χαμηλές δονήσεις φωτός, αλλιώς η ζωή του θα τελειώσει, θα εκμηδενιστεί.
Η προσωπικότητα θα
διαλυθεί, και αν η προσωπικοτητα είναι το μόνο που υπάρχει...θα βιώσει την αποσύνθεση...την κόλαση που μιλούν οι θρησκείες!!!
Η κόλαση φίλοι είναι ακριβώς αυτό, ειναι οι πεποιθήσεις του εγώ, που είναι κάτω από την αποκοπή και το φόβο.
Είναι όλη η διαδικασία που περνάει το εγώ μέχρι να αποσυντεθούν τα κατωτέρα αστρικά.
Είναι η εγκλωβισμένη-εστιασμένη συνείδηση στο σώμα του Εγώ...τρομερός πόνος από πεποιθήσεις αποκοπής...άβυσσος!
Έτσι, η κατασκευή που λέμε " το εγώ", κάνει οτι μπορεί, επειδή έχει αναλάβει αυτό το τεράστιο βάρος!
Ας το αφήσουμε να χαλαρώσει, ας κατανοήσουμε το "εγώ" πριν να καταρρεύσει!
Ας το αγαπήσουμε, ας το γνωρίσουμε, ας το νιώσουμε και να το αφομοιώσουμε σε έναν ολικό συλλογικότερο εαυτό μας!
Φίλοι ακόμα και σε αυτή τη συγκέντρωση του εγώ μέσα στη φυσική δομή της προσωπικότητας,
ακόμα και σε αυτό το βαθμό της πυκνότητας, αισθανθείτε οτι υπάρχει ακόμα ο μικρός σπόρος, που μας παροτρύνει λίγο λίγο,
και που
μας καλεί πίσω στο ανώτερο εαυτό!
Επιστροφή στην εν λόγω συχνότητα!
Επιστροφή στο φως!
Ακόμα και από το
βαθύ σκοτάδι,
υπάρχει πάντα μια αίσθηση οτι
πρέπει να υπάρχει κάποιο είδος υψηλότερης δόνησης που μας καλεί, μας ρυμουλκά ,
που μας τραβά τη καρδιά, που μας επιτρέπει να αισθανόμαστε, να ξέρουμε οτι υπάρχει κάποιο επίπεδο πραγματικότητας, όπου το εγώ είναι ελεύθερο,
η προσωπικότητα είναι ελεύθερη να είναι οτι είχε αρχικά είχε σχεδιαστεί να είναι!
Και ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για
το άγχος και τη σύγκρουση και τον αγώνα και τις ολέθριες συνέπειες, και τις τρομερές εμπειρίες,
ότι δηλαδή το εγώ
έχει δημιουργήσει, εδώ και χιλιάδες χρόνια στον πλανήτη μας,
και προσπαθεί να διαιωνίσει, και συνεχώς να ενισχύεται και να ενισχύεται, από γενιά σε γενιά.
Τώρα είναι η χρονική στιγμή που έχουμε φτάσει τελικά στο σημείο όπου το φως είναι αρκετά φωτεινό, όπου
αρκετοί από μάς αναζητούν αυτό το φως μέσα μας,
και προσθέτουμε στη συλλογική
πραγματικότητα μας νέες υψηλές συχνότητες και δίνουμε καλύτερες ευκαιρίες με τη συλλογική ορμή μας στα άλλα άτομα,
ώστε να γνωρίσουν οτι υπάρχει εκείνο το επίπεδο πραγματικότητας που μπορούμε να επανασυνδεθουμε,
οτι μας αξίζει να επανασυνδεθουμε, και αξίζει να φωτίζει τον εαυτό μας!
Διώξτε το δικό του φορτίο ο καθένας μακριά, αφήστε τις αποσκευές, και πάρετε το δρόμο σας
μέσα στη ζωή με έναν εύκολο, έναν αβίαστο , έναν δημιουργικό τρόπο!!
Και αυτή είναι η ώρα και η ηλικία , το ραντεβού που έχουμε στο πλανήτη μας!
Ειρήνη σε όλους!
