Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η καθημερινότητα μας έχει κάνει να μην έχουμε τα ανάλογα αντανακλαστικά που πρέπει!

 Το άγχος και οι σκέψεις, ευθύνες και οι υποχρεώσεις, μας έχουν κλείσει στον εσωτερικό μας κόσμο.

 Κάθε ένας έχει τα δικά του να σκεφτεί και δεν έχει χρόνο για τα πραγματικά σοβαρά θέματα.

Έχει τόσο πολύ ταυτιστεί με τις επιθυμίες του που όλα τα υπόλοιπα φαίνονται αχρεία .

 Σαν έναν ναρκομανή που δεν τον ενδιαφέρει  τίποτα παρά μόνο πως θα βρει τη δόση του.

Ο μέσος άνθρωπος είναι υπνωτισμένος και γι αυτό δεν βλέπει πως τον παρακινούν.

 Έμμεσα και άμεσα τον κουμαντάρουν σαν μαριονέτα.

 Έμμεσα μέσω τον επιθυμιών που του βάζουν στο κεφάλι. 

  Του λένε τι χρειάζεται, του παρουσιάζουν όποια τέλεια ζωή θέλουν, απλά για να ακολουθεί το σύστημα και να ονειρεύεται  πλούτη και χαρές και οτι του πασάρουν για ευτυχία.

  Χρειάζονται δούλους και στρατιώτες . Πως αλλιώς θα ευχαριστιούνται  οι πονηροί την υπεροχή τους…..

Το μεγαλύτερο μέσο για να περάσουν τα μηνύματα τους είναι η τηλεόραση και τώρα τελευταία το ιντερνέτ. Το ιντερνέτ ακόμα δεν το ελέγχουν πλήρως.

Άμεσα,  πολύ απλά με την δύναμη του χρήματος που κατέχουν για να ελέγχουν τον αγράμματο λιγούρη μέσο άνθρωπο.

 Σπέρνουν φόβο για την ανάγκη επιβίωσης, εκβιάζουν και δημιουργούν τους δούλους τους για να δίνουν τις εντολές που θέλουν.

Οι άνθρωποι  που νομίζουν  οτι είναι έξυπνοι και οτι τα ξέρουν αυτά,  συνηθίζουν να κάνουν ακριβώς τα ιδία στους από κάτω τους και έτσι να διαιωνίζουν το άδικο και την εκμετάλλευση. 

Νιώθουν και αυτοί αφέντες εναντία στο πλησίον τους για να ικανοποιήσουν το εγώ τους και το φόβο τους.

Παραπλανούνται  από το εγώ τους λέγοντας οτι έτσι είναι ο κόσμος και τι να κάνουν…   ξεχνάνε οτι πριν ήταν αυτοί από κάτω ή θα είναι μετά…     Γοητεύονται!

Βλέπουν στον πλησίον τους, έναν εχθρό!

 Μια κατάντια, μια ζήλια, ένα συμφέρον, έναν  περίγελο.

 Πραγματικά ορκίζονται οτι θέλουν να αλλάξει ο κόσμος αλλά κάνουν τα ιδία εκείνοι.

Όσο νομίζουμε οτι τα καταλαβαίνουμε αυτά , πραγματικά δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει αν δεν κάνουμε την αλλαγή.

Πρέπει να σταματήσουμε να δικαιολογούμαστε και να δούμε πόσο ακόμα απέχουμε απτό να πράξουμε το σωστό. 

Το να λέω τα ξέρω,  θέλω να τα αλλάξω, αλλά να μη κάνω τίποτα,  είναι  ένα ψέμα και μια δικαιολογία.

 Όσο περιμένουμε να κάνουν οι άλλοι για να κάνουμε και εμείς δεν θα αλλάξει τίποτα!

Η πολιτική, οι επαναστάσεις, οι διαδηλώσεις , και αυτού του είδους οι αγώνες φέρνουν τη μερική επανάσταση, τη μερική αλλαγή, προσωρινά γεγονότα και προσωρινές ισορροπίες. Δείτε την ιστορία της ανθρωπότητας!

Η πραγματική αλλαγή, η πραγματική και ολική επανάσταση είναι μέσα μας. Μόνο αυτή η εσωτερική  επανάσταση μπορεί να αλλάξει το κόσμο μέσω του καθένα μας.

Έχουμε φτάσει στα όρια της παράνοιας.

 Ο άνθρωπος είναι τόσο κατειλημμένος που δεν βλέπει σε τι στάδιο παρακμής έχουμε φτάσει.

 Όλοι ξέρουν …και όλοι τα ιδία χάλια είναι.

Ανίκανοι να ενεργήσουν, απογοητευμένοι .. .. παραδομένοι!

Προχωράνε στο γκρεμό ο ένας πίσω απ τον άλλο και λένε το ξέρουμε …τι να κάνουμε? Πλήρης υπνωτισμός …εκεί στην ουρά για το βάραθρο …μερικοί  βιάζονται, άλλοι κλαίνε, άλλοι το έχουν δεχτεί …πολλοί λίγοι φεύγουν απ τη σειρά .. δυστυχώς .

Τώρα πολλοί  απ τους αναγνώστες θα μιλανε με έχθρα απέναντι μου, πονεμένοι απ την αλήθεια και την ανεπάρκεια τους , θα ρίχνουν φαρμάκια στο πρόσωπο μου … πλήγωσα το εγώ τους, αυτό μέτρησε  σε αυτούς !
… αντί να αναλύσουν αυτά που λέω αμέσως κρίνουν το πρόσωπο και όχι τα λόγια.

Για αυτόν που ακούει, η ουσία είναι το νόημα, όχι ποιος το λέει. Για αυτόν που μιλάει και τα 2!

  Ξεφύγετε απ τη πλάνη του εγώ και θα δείτε την αλήθεια.

Γνωρίστε τα άσχημα πάνω σας, "διώξτε" τα χωρίς απλά να κοιτάτε αλλού , αλλά με να τα δεχόσαστε σαν εαυτό.

Το να δεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι , είναι το πρώτο βήμα ειλικρινείας. 

Όταν δεν πάμε στο δεύτερο βήμα, να δουλέψουμε με τα λάθη μας  είμαστε τυφλοί , ή είμαστε ψεύτες.
 Δεν θέλουμε να αλλάξουμε δεν βλέπουμε τίποτα  άσχημο, απλά δικαιολογούμαστε.

Είσαστε διατεθειμένοι να παρατήσετε τι επιθυμείτε για το καλό  σας? 

Πόσοι από εσάς θα αφήνατε τη περιουσία σας? 
Τον έρωτα σας, τα χόμπι , τις συνήθειες σας, τη διασκέδαση σας , την σιγουριά σας ,την ασφάλεια σας, το συμφέρον σας? 
Πόσοι?

Πιστεύετε οτι αν δε τα κάνετε αυτά στο όνομα της θυσίας για το κοινό (εαυτό σας), θα "αλλάξετε" το  κόσμο (σας)?
 Θα αλλάξετε εσείς?

Όσο είστε προσκολλημένοι στα "δικά" σας,  μην κρίνετε την ασχήμια του κόσμου γιατί είστε εσείς συνδημιουργοι!

Ακριβώς το ίδιο ενεργεί και ο πλούσιος με τα εργοστάσια, και ο φτωχός του μεροκάματου.

 Όλοι έχουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. 

Όλοι κρίνουν τους άλλους ανάλογα με τις επιθυμίες τους.

Ακριβώς λοιπόν επειδή όλοι κάνουν τα ιδία σχετικά με τον εαυτούλη τους δεν αλλάζει τίποτα, παρά μόνο οι θέσεις εξουσίας. 

Πότε ο ένας, πότε ο άλλος , πότε κανένας  και ποτέ όλοι,  διότι έχετε φτιάξει λίγες θέσεις.
 Πλεονεξία!

Τώρα υπάρχει μια νέα τάση να διακωμωδείται το κάθε τι. 

Λείπει  η συμ-πόνια,   επειδή δεν ξέρουν να την μετατρέπουν σε κατανόηση, τη μετατρέπουν σε αναισθησία!

Όλοι στη τηλεόραση έχουν μια γνώμη και κρίνουν τους υπόλοιπους. 

Κάθονται στα πάνελ με μια τυχαία ειδικότητα και κρίνουν όλο το κόσμο. 

Εκμεταλλεύονται την δυστυχία του πολίτη και ντύνονται καλοί Σαμαρείτες για να κάνουν νούμερα.

Τα ιδία άτομα που βοήθησαν το σύστημα να κυριαρχεί τα ιδία τώρα άτομα εκ του ασφαλούς το παίζουν σωτήρες και κριτές.

Το άλλο είδος είναι οι σάτυροι. Κάθονται και κοροϊδεύουν τα χάλια μας τα ιδία. Περιγελάνε τα πάντα ,αντί να σκεπτονται με τη κατάντια.

 Εκμεταλλεύονται την ανάγκη του πονεμένου να γελάσει και κοροϊδεύουν τα λάθη των άλλων για να βγάζουν λεφτά. 

Με αυτό το τρόπο εξαπατάν ε τον κόσμο κάνοντας τον γελοίο.

 Τον απατάνε  με το να του βγάζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, τον αποπροσανατολίζουν από το σωστό ενδιαφέρον για τα κοινά και τον κάνουν να γελοιοποιεί και να απαξιώνει τα πάντα. 

Αυτοί χαίρονται  με τη δουλειά τους και τις πληρωμές τους από τους υπνωτισμένους οπαδούς που τους παρακολουθούν σαν χαζοχαρούμενα παιδιά.

 Φανταστείτε πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κάποιος για να γελάσει με τον εαυτό του..  Αυτά που βλέπουν και κοροϊδεύουν είναι η κοινωνία που ζούμε είναι οι ίδιοι …είναι ο καθένας μας.

ΟΙ πονηροί γελοίοι καταφέρνουν να δώσουν στον ηλίθιο τροφή να γελάσει με έναν πιο ηλίθιο. Γεμίζουν το εγωισμό τους που δεν είναι και αυτοί σε τέτοιο βαθμό ηλίθιοι …. 
Κι όμως είναι ,απλά δε το καταλαβαίνουν!

Το να πληρώνομαι για δείχνω βλακείες και να γελάσει ο κόσμος…. Και μετά  αφού τα χλευάζω όλα περνώ τα «σοβαρά» δικά μου μηνύματα , χωρίς να παίρνω θέση βέβαια, διότι δε θέλω να ασχοληθώ σοβαρά με τα κοινά  αλλά να κοροϊδεύω καταστάσεις,  να κρίνω πρόσωπα, και να περνώ στη χλιδή ενώ διαμαρτύρομαι για τον φτωχό, είναι μεγάλη κοροϊδία.

 Αυτοί κάνουν κακό στη κοινωνία. 
Αυτοί ρίχνουν το επίπεδο. 
Αυτοί είναι οι πραγματικά δειλοί.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει κανένα.  

Ειδικά όταν δεν έχει βρεθεί στη θέση την ιδια.

Δεν πρέπει να κρίνουμε τον ηλίθιο όταν είμαστε έξυπνοι, 
τον κουτσό όταν είμαστε άρτιοι ,
 το φτωχό όταν είμαστε πλούσιοι,
 ακόμα και τον πολιτικό όταν δεν ασχολούμαστε με τα κοινά.

Ελέγχετε τις πράξεις σας. 

Μη παραπονιέστε για τους άλλους , αν εσείς δεν κάνετε αυτό που πρέπει!

Μην πέφτετε θύματα στο καθημερινό λάθος του υπνωτισμού.

 ΜΗ πέφτετε σαν τα ποντίκια στη φάκα.

 Η ύπνωση της συνείδησης θα είναι μεταμφιεσμένη σε γέλιο, σε συμφέρον, σε ελπίδα, σε εμπιστοσύνη, και σε  πράγματα που δεν θα είναι όμως ότι φαίνονται. 

Αυτή είναι η τεχνη της χειραγώγησης !

Προσοχή σε ότι παρακολουθείτε.

Το 90% των εκπομπών , βλάπτουν το πνεύμα της ανθρωπότητας.

 Είναι το καλύτερο όπλο ύπνωσης της συνείδησης,  των πονηρών ενάντια στο μέσο κοιμισμένο άνθρωπο.

Τελευταία θα ήθελα να σας πω να διαλογιστείτε πάνω στο πόσο έχει επηρεάσει τη ζωή όλων η τηλεόραση. 

Από το ρουχισμό, ως τη θρησκεία , από τη καθημερινότητα ως τα όνειρα και τις ελπίδες , από τις σκέψεις και τα συναισθήματα σας ως τις πράξεις σας.

¨Ολα εχουνε 2 πόλους και  μονον αυτος που βλέπει και τους μπορεί να διακρινει και μιλάει σε ενα επιπεδο χωρις κατακριση! 


Ειρήνη σε όλους!

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Η ύλη είναι ενέργεια συμπυκνωμένη. Ανάλογα τις συχνότητες ,το πώς δονούνται στο εσωτερικό τους οι μορφές, ορισμένες  γίνονται αντιληπτές και άλλες όχι από τον ανθρώπινο οργανισμό. Χρειαστήκαμε να εφεύρουμε τα μικροσκόπια για να μπορέσουμε να δούμε τα μικρόβια και ανακαλύψαμε τις υπέρ ιώδεις και υπέρυθρες ακτίνες.

Η μεγάλη ποικιλία διαφοροποίησης  της ύλης  που κρύβεται   πάνω και κάτω από το φάσμα αντίληψης του ανθρώπου, έχει δημιουργήσει υπέρ-διαστάσεις και υπό-διαστάσεις.

Αυτές μπορούν να ερευνηθούν εμπειρικά από τον άνθρωπο όχι από τις 5 αισθήσεις του τρισδιάστατου, αλλά από τις διάφορες υπεραισθήσεις που έχει μέσα του σε κατάσταση ατροφίας.

Οτιδήποτε δεν εξασκείται ατροφεί. Έτσι με το πέρασμα των καιρών και την μόνη ενδυνάμωση του διανοητικού  στο δυτικό κόσμο μέχρι εκφυλισμού, ο άνθρωπος έχασε τα αισθητήρια όργανα του υπέρ και του υπό των τριών διαστάσεων του Ευκλείδη.

Η ενδυνάμωση του διανοητικού κέντρου στον άνθρωπο σε βάρος των υπολοίπων έχει φέρει μια ανισορροπία και έναν εκφυλισμό, σε τέτοιο στάδιο που ο άνθρωπος κλεισμένος στα όρια μιας διανοητικής τρισδιάστατης λογικής αδυνατεί να αντιληφθεί τις συμπαντικές αλήθειες. Έρμαιο της άγνοιας έχει δημιουργήσει  μια ακολουθία  λάθους και πόνου, μιας και ο πόνος είναι η συνέπεια του λάθους.

Η ενδυνάμωση χωρίς ισορροπία του διανοητικού έφερε τη διαχωριστικότητα των πραγμάτων, τη διαμέλιση της αλήθειας σε τομείς , ώστε καθένα διανοητικό να μπορεί να χωρέσει και να έχει ένα κομμάτι ώστε να ικανοποιεί την επιθυμία του εγώ της διαχωριστικότητας, της ψεύτικης ατομικότητας!

Η επιθυμία είναι το εγώ.Η επιθυμία φέρνει τον πόνο. Η ευτυχία είναι θεϊκή, κάθε θεϊκό ανήκει στο αιώνιο. Η επιθυμία γεννιέται και πεθαίνει στο χρόνο. Το εγώ, ο εαυτός μου ανήκει στο χρόνο. προβάλλεται μέσω της προσωπικότητας και πεθαίνει μαζί της. Στο τάφο μένουν το υλικό σώμα με το ενεργειακό του πεδίο(αιθερικο)  να αποσυντίθενται , και η προσωπικότητα που μπορεί να αντέξει πολύ καιρό ανάλογα με το πόσο ισχυρή ήταν εν ζωή και πόσο την ενθυμούνται .ΟΙ ενεργειακές αξίες συνεχίζουν . Επανεσαρκωνονται ώστε να ξαναμπούν σε μια άλλη προσωπικότητα και ανάλογα να ικανοποιήσουν  τις διάφορες επιθυμίες που είχαν ανικανοποίητες. Άλλωστε είναι όλα θέμα έλξεως. Αυτές οι ενεργειακές αξίες που βγαίνουν από το ηλεκτρικό  σοκ του θανάτου είναι ηλεκτρομαγνητικές και μέσα τους εμπεριέχουν (διορατικά εμφανές)   το εγώ.

Το εγώ είναι  επιθυμίες, τα πάθη ,οι αναμνήσεις,  αμαρτίες , λαγνεία, απληστία, φθόνος κ.τ.λ.  Είναι η αιτία της διαχωριστικότητας, είναι το λάθος, είναι ο πόνος. Είναι όλα τα παραπετάσματα ανάμεσα στα μάτια μας και την αλήθεια.

Το εγώ αποτελείται από σώμα ενέργεια και συνείδηση.

Το εγώ έχει συνείδηση παρμένη από εμάς χωρίς την συγκατάβαση μας. Όλες αυτές οι επιθυμίες έχουν τη δική μας συνείδηση για να έχουν ζωή. Είναι υπάρξεις μέσα μας.

Ενέργεια παίρνουν  κάθε φορά που ενεργούν αντί για εμάς, κυβερνόντας τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Πόσες φορές ενεργούμε κάτω από τη επήρεια των παθών μας? Φόβοι, μίση, λαγνεία, εγωισμοί μας κυριεύουν και μας δίνουν κάθε φορά και έναν άλλο εαυτό. Πραγματικά όλοι μας μέσα μας φέρουμε τόσους εαυτούς όσα και τα ψυχολογικά πρόσθετα, τα εγώ που έχουμε μέσα μας.

Για να έχει ο μέσος άνθρωπος 3%συνειδηση,  το 97% είναι κατειλημμένο από τα ψυχολογικά μας πρόσθετα , τα εγώ.

Μείωση του εγώ της λαγνείας αυτόματα μας δίνει την αρετή της αγνότητας, μείωση του εγώ του μίσους μας δίνει την αρετή της αγάπης. Μείωση ενός εγώ ,αυτόματα μας γυρνά πίσω τη συνείδηση που είχε κλέψει ,  μεταφραζόμενη στην αντίστοιχη αρετή.

Αυτό το σύνολο από ιδιώματα και αρετές όλης της υπάρξεως κάθε ανθρώπου είναι η ψυχή. Πρέπει να φτιάξουμε ψυχή διότι έχουμε μόνο μια ανάκλαση της συμπαντικής ψυχής μέσα μας. Εμψυχωνόμαστε διαλύοντας τα εγώ, γεμίζοντας με αρετές.

Το να έχουμε δημιουργήσει μέσα μας ψυχή είναι το εισιτήριο στην αθανασία, στην ευτυχία. «Τι να κάνω όλα τα πλούτη του κόσμου αν είναι να χάσω τη ψυχή μου?»

Με την είσοδο μας στην αιωνιότητα έρχεται και η σύνθεση, χάνεται η διαχωριστικότητα δεν υπάρχει εγωισμός αλλά ένωση.  Έρχεται η ένωση της ψυχής μας με τη συμπαντική ψυχή, τη μητέρα μας, και αργότερα ενωνόμαστε με τον εσώτερο μας, τον πατέρα μας, το θεϊκό μας ΕΙΝΑΙ .

Από την άλλη πλευρά οι άνθρωποι που δεν καταφέρουν να εξαλείψουν το εγώ, μετά  από τις 108 επανερσαρκωσεις που δίδοντα σε κάθε κύκλο ζωής σαν ανθρωποειδές στο φλοιό της γης, ακλουθούν το δρόμο στις υποδιαστασεις της γης. Εννέα ομόκεντροι κύκλοι με κέντρο το πυρήνα της γης αντιπροσωπεύουν ορισμένες κατηγορίες εγώ και επιρροές από πλανήτες. Αυτοί οι υποδιαστατικοι κύκλοι  γίνονται ο τόπος ζωής των νεκρών των χωρίς δικαίωμα επανασαρκωσης .Η εγκλωβισμένη συνείδηση από το εγώ τοποθετημένη μαγνητικά στον κατάλληλο παρασυνειδισιακο κύκλο. Σε κάθε παρασυνειδησιακο κύκλο μέχρι το πυρήνα της γης η  η μηχανικοτητα  και πυκνότητα  μεγαλώνουν περισσότερο. 

Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρωπίνων  υπάρξεων πριν επανασαρκωθουν σε ανθρώπινο οργανισμό ξανά,  περνούν κάποιο διάστημα στον  πρώτο υποδιαστατο κύκλο «κολάσεως». Εκείνοι  που χασανε την ευκαιρία καταδύονται τελειωτικά στους παρασυνειδησιακους κόσμους των 9 κύκλων «κολάσεως». Στον  τελευταίο  κύκλο , περνούν στην τελική αποσύνθεση ονομαζόμενη  «Δεύτερος θάνατος».

Με τη φωτιά του πυρήνα τα  βαριά υδρογόνα , τα εγώ εξαλείφονται.  Η  ψυχική ουσία πλέον καθαρή (ελαφριά) ελευθερώνεται από τη έλξη των περιοχών των εγκάτων  της γης και ακολουθεί  αγνή πια ,ανοδική πορεία προς την επιφάνεια της γης. Αρχίζει μια νέα εξέλιξη που ξεκινάει από το ορυκτό βασίλειο της γης. Προχωρεί  σε φυτικό μετά στο ζωικό και μετά αποκτάει ξανά ανθρώπινη μορφή. Το ορυκτό, το φυτό, το ζώο και ο άνθρωπος έχουν ψυχή. Αυτή η ψυχή είναι η κοσμική συνείδηση. Υπάρχει μόνο μια μεγάλη ψυχή, κοσμική συνείδηση. Η μεγάλη συνείδηση είναι ομοούσια με το αφηρημένο απόλυτο διάστημα. Όλα τα όντα είμαστε ένα στο συμπαντικό πνεύμα της ψυχής.

Σε κάθε κοσμική εκδήλωση  για κάθε ουσία έχουν δοθεί 3.οοο περίοδοι υπάρξεων.

Για το εγώ υπάρχει μόνο το μέλλον της αβύσσου και του δεύτερου θανάτου. Το εγώ δεν μπορεί να ανέλθει πέρα και άνω του ανθρώπινου  βασιλείου.

Πάνω στη ψυχική πορεία ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει θρησκείες. Υπάρχουν οι υποστηριχτές του εγώ, που αναζητούν τη γρήγορη εισχώρηση της ψυχής στην αμαρτία και στην εισαγωγή στις υποδιαστασεις της γης με σκοπό την ανάσταση μέσω του δεύτερου θανάτου. Τα πάθη, επιθυμίες ,το χρήμα, και όλες οι πράξεις μισούς και εγωισμού είναι τα πράγματα που τους χαρακτηρίζουν και θέλουν να περάσουν, μέσω της άγνοιας, στο κόσμο. Έχουν και αυτοί τους δικούς τους παρακινητές και λατρεύουν τους δικούς τους σοφούς και μυητές.

Ο άνθρωπος έχει την τάση από ένστικτο να αποφεύγει οτι τον πληγώνει. Ο σημερινός άνθρωπος έχει ψυχικά τραύματα από τη θρησκεία του. Πληγώθηκε και είναι απογοητευμένος με τα γεγονότα και την διαφοροποίηση της στάσεως των θρησκειών και τους φανατισμούς .Σαν επακόλουθο γύρισε τη πλάτη ασυνείδητα και συνειδητά στα πνευματικά πράγματα και τις πνευματικές έρευνες. Αυτό το λάθος έχει  τους ηθικούς αυτουργούς, τους εκμεταλλευτές και τα θύματα. Το ίδιο έχει γίνει με την πολίτικη και τα κοινά. Ο κόσμος έχει τραυματιστεί ψυχικά από όλα αυτά. Ακόμα και με τη δικαιοσύνη βλέπουμε να υπάρχει μια απέχθεια και μια έλλειψη  εμπιστοσύνης στους νόμους! Η λάθος αντιμετώπιση των ψυχικών τραυμάτων οδηγεί σε λάθη και απαξίωση των πάντων.

KAΛO KAI KAKO

Τι είναι καλό και τι κακό?

 Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει. 

Αν τα φανταστούμε σαν μια γραμμή και οτι είναι αντίθετα μεταξύ τους , αυτή η γραμμή θα εξαπλωνόταν αιώνια,  τα δυο αυτά δε θα είχαν τέλος. 

Θα υπήρχε καλό ατελείωτο  αλλά και κακό ατελείωτο … για πάντα. 

Ποια τέλεια δύναμη θα είχε φτιάξει  μια φύση με αιώνιο κακό μέσα της και γιατί?

Το τελειότερο σχήμα είναι ο κύκλος-σφαίρα, όλα κινούνται σε ελικοειδή τροχιά και τα σχήματα τείνουν να τελειοποιηθούν σε σφαίρες. 
Αυτή η γεωμετρία δείχνει ακριβώς πως και οι ενέργειες  ακολουθούν και αυτές μια ελικοειδή τροχιά. Ασφαλώς καταλαβαίνουμε οτι στο κέντρο όλου του σύμπαντος και σε κάθε κέντρο όλων των επιπέδων και μορφών,  κρύβεται αυτό που μαγνητίζει- τραβά και καθορίζει την κίνηση του όλου συστήματος, από το άτομο με τον πυρήνα του και τα ηλεκτρόνια ως τους κεντρικούς ήλιους-πυρήνες των γαλαξιών στο διάστημα. 

Ο κόσμος όλος σχηματίζεται από ένα κέντρο όπου γύρω του περιστρέφονται τα πάντα σε ομόκεντρους κύκλους. 

Όλοι οι κόσμοι  γυρνάνε γύρο από έναν άλλο κόσμο που τους παρέχει την δύναμη να είναι κόσμοι !

Από τα παραπάνω βλέπουμε οτι τα γεγονότα δεν παρουσιάζονται πάνω σε μια ευθεία ατελείωτη.
 Ο χρόνος δεν είναι ευθεία αλλά εκτυλίσσεται σε ελικοειδή μορφή όπως τα πάντα. 
Όπως εναλλάσσονται οι εποχές και οι μορφές και οι ώρες σε κύκλους έτσι όλα τα πράγματα ανήκουν σε μια ελικοειδή τροχιά, από τη μια μπορεί να ανεβαίνουν οι ενέργειες και από την άλλη κατεβαίνουν. 

Υπάρχει η ανοδική και η καθοδική εξέλιξη μέσα στην αιωνιότητα.

Καταλήγοντας, για να μη σας κουράσω με ορολογίες μιας και το αντίθετο από το να σας μπερδέψω θέλω, εξηγώ πως ο νόμος των αντιθέτων,  υπάρχει μόνο στον διανοητικό χρόνο του μυαλού μας . 

Η δυαδικότητα βρίσκεται στη βούληση, το διανοητικό του ανθρώπου δεν καταλαβαίνει την αιωνιότητα καθώς έχει εγκλωβιστεί μέσα στις τρεις διαστάσεις και στο χρόνο που τις μεταβάλλει.

Καλό και κακό υπάρχει μόνο στο ανθρώπινο διανοητικό που μπορεί να «διαλέξει» αν και όλα τα υπόλοιπα όντα λειτουργούν με το «νόμο του θεού» επειδή ακόμα δεν έχουν φτάσει στο στάδιο εξέλιξης του ανθρώπου.

Υπάρχει στη φύση το καλό και το κακό? Αν βγάζαμε εκτός υπάρξεως τον λεγόμενο άνθρωπο θα υπήρχε το καλό και το κακό? Όλα θα πήγαιναν «ρολόι» με το τέλειο σχέδιο της τελείας δύναμης που πηγάζει από το ένα.

Αυτό το δικαίωμα του να διαλέγω, να έχω βούληση, δεν είναι πραγματικά τόσο εύκολο θα λέγαμε να το διαχειριστούμε , μιας και αυτό το δώρο  γέννησε τη γνώση. 

Η γνώση είναι δώρο όταν την κατέχεις.

Το να κατέχεις τη γνώση είναι το δυσκολότερο,  και δίκαια αφού σου δίνει την ανταμοιβή του να γίνεις «θεός».

Αυτή λοιπόν η βούληση έχει κάνει τον άνθρωπο να πονά καθώς αντιμετωπίζει τα τόσα λάθη που δημιουργεί ο ίδιος από άγνοια. 
Μέσα από το πόνο των λαθών μας και τη προσπάθεια στην αυτογνωσία και κυριαρχία στον εαυτό μας συνειδητοποιούμε σιγά σιγά το τι είμαστε,  τι γινόμαστε,  που μπορούμε να φτάσουμε.

Η θέληση του καθένα είναι η κινητήρια δύναμη που έχει  για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την δυαδικότητα-πολυπλοκότητα του διανοητικού-τους «πειρασμούς»,  να νικήσει τον εγωισμό της διαχωριστικότητας  από το όλον και να ενωθεί συνειδητά όμως αυτή τη φορά,  ξανά με το θεϊκό με τη φύση με το τέλειο.

 Συνειδητά να γίνει από άνθρωπος με βούληση και λάθη ένας τέλειος  θεός με θέληση  πέρα του καλού και του κακού, πέρα της διαχωριστικότητας, δηλαδή να γίνει Αγάπη με την ανώτερη έννοια της λέξεως.

Σήμερα οι άνθρωποι ονομάζουν καλό και κακό πράγματα, ανάλογα με τη λογική του καθένα, ανάλογα την ηθική του καθενός, ανάλογα τις ανάγκες, τις θρησκείες και ανάλογα τις επιρροές των καιρών και της πλειοψηφίας.

Ο πέρα για πέρα ασυνείδητος μιμητής κοινός άνθρωπος δεν ξέρει τι να πιστέψει και τι να κανει και απλά μιμείται τους άλλους σαν τη μόνη λύση που ασυνείδητα και απο φόβο του περάσανε στο μυαλό.

Την επόμενη φορά θα γράψω για το ποιες ενέργειες-πράξεις υπάρχουν που μας ενεργοποιούν τις πνευματικές αισθήσεις και ποιες είναι αυτές που ξυπνάνε τις ζωικές-υλικές ενέργειες στον άνθρωπο.

Βάσει αυτών των κατηγοριών ξεκίνησαν να ονομάζουν καλό και κακό ορισμένα πράγματα οι  διδαχές των θρησκειών με τις όλες παραβολές περί παραδείσου και κολάσεως,  έχοντας πάντα υπόψιν οτι η αναβάθμιση της συνείδησης, η άνοδος στους πνευματικούς χώρους προς τις ουράνιες περιοχές λόγω των ελαφρών στοιχείων σύστασης μας,  δλδ η απόρριψη των βαριών υδρογόνων μέσα μας  θεωρείτε το "καλό",     και οτι  η κάθοδος,  λόγω προσκόλλησης των βαριών υδρογόνων μέσα μας,  προς  στο κέντρο-πυρήνα της γης είναι το "κακό".

 Οτι έιναι στην ώρα του είναι το καλό για την ώρα του! 
Το κακό είναι αυτο που είναι καλό στην ώρα του σε άλλη συνειδησιακή κατάσταση, όχι τη δικά μας! 
Τα πάντα ειναι στην ωρα τους συγχρονιστικά!

Η ΑΤΑΞΊΑ ΔΙΟΡΘΏΝΕΤΑΙ ΜΕ  ΤΆΞΗ,  ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΟΧΙ ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΓΙΝΕ ΕΣΥ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ,  ΒΡΕΣ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ . ΜΗ ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ. ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΡΑ Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ


Ειρήνη σε όλους!

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.... ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ!

Σήμερα θα γράψω για τα λειτουργήματα λόγο των απεργιών που ακούμε από γιατρούς και άλλους κλάδους επαγγελμάτων.

Πρέπει να καταλάβουν αυτοί που λένε οτι ασκούν λειτούργημα οτι δεν γίνεται να ζητούν απολαβές , παρά μόνο όσα έχει αποφασίσει η κοινωνία να παρέχει σε αυτούς.

 Πιο ειδικά κάθε λειτούργημα δεν πρέπει να είναι επάγγελμα. 

Πρέπει το λειτούργημα να προσδιορίζει τη ζωή και τις πράξεις του ατόμου. 
Το επάγγελμα θα είναι εκείνο που θα φέρνει κάποιο εισόδημα στο σπίτι.

 Το λειτούργημα είναι τρόπος ζωής.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα για να είμαστε πιο κατανοητοί.

 Δεν θα πρέπει να αναζητούν λεφτά οι γιατροί για να ασκούν την ιατρική.
 Μόνο οι εθελοντές που δωρεάν θα ασκούν το λειτούργημα της ιατρικής είναι πραγματικά ιατροί με την έννοια της λέξης. 

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί  που επαγγέλλονται την ιατρική με σκοπό να πλουτίσουν με την ελπίδα του κάθε αρρώστου. 

Βάζουν σαν δικαιολογία το δικαίωμα του να ζήσουν «πλούσια» και οτι έχουν μελετήσει χρόνια! Τ

ους έβαλε κανένας με το ζόρι? Αυτοί το διάλεξαν, αλλά με τι σκοπό?

Αν λέγαμε οτι οι πολιτικοί, οι ιατροί, οι δικηγόροι, οι εκπαιδευτικοί, οι αστυνόμοι, οι παπάδες,οι θεραπευτές, κτλ, δεν θα πληρώνονταν αλλά θα έπρεπε να έχουν παράλληλα μια άλλη δουλειά για εισόδημα, πόσοι θα επέλεγαν αυτά τα «επαγγέλματα»? 
Ελάχιστοι! 
Ελάχιστοι αλλά με θέληση αγνή.
 Σωστοί λειτουργοί! 

Σίγουρα μετά δε θα υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα φτωχού και πλούσιου. 

Δε θα υπήρχε αδικία στις παροχές της κοινωνίας.

 Θα υπήρχε απόλυτος σεβασμός στα πρόσωπα αυτά.

 Σήμερα έχουν ξεφτιλιστεί οι ίδιοι και τα λειτουργήματα τους.

Βλέπετε οτι αγάπη για την δόξα και το χρήμα είναι μεγαλύτερη από την αγάπη για προσφορά στο σύνολο, στη κοινωνία.

 Έχουν καταλήξει αυτοί οι ψεύτικοι  αριστοκράτες να είναι οι δυνάστες του κοσμάκι.

Φανταστείτε όλοι που πάνε στα σχολειά να έχουν επιλογή για να μάθουν ένα λειτούργημα και μια άλλη για να ασκούν ένα επάγγελμα.

 Δεν θα χάνονταν ώρες και ώρες στη δουλειά με σκοπό την πληρωμή. 

Από εσωτερική άποψη, και όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, υπάρχει μεγάλη διαφορά στη δουλειά με πληρωμή από την εργασία αφιλοκερδώς προς το σύνολο.

 Πνευματική διαφορά εννοώ. 

Διαφορετικού τύπου ενέργειες εναλλάσσονται ανάλογα με το ψυχισμό που έχουμε και το έργο που κάνουμε. 

Άλλωστε η λέξη «δουλειά» δηλώνει κάτι εξαναγκαστικό, κατώτερο.

 Λένε η δουλειά δεν είναι ντροπή. 

Εγώ λέω η δουλειά είναι ντροπή.

 Η εργασία είναι δώρο θεού προς τον άνθρωπο για να αναβαθμίζεται εξευγενίζετε να ευτυχεί!

Πάντα η βασικότερη εργασία γίνεται μέσα μας!
 Εργαζόμαστε με τον εαυτό μας. 

Όσο πιο πολύ έχουμε εργαστεί μέσα μας, τόσο πιο ικανοί να ασκήσουμε έργο θα είμαστε.

Το χρήμα είναι αναγκαίο για να μη δίνουμε πατάτες και παίρνουμε καρότα ο ένας με τον άλλο.

 Κάθε εργασία είναι ιση με την άλλη ως προς τη πληρωμή.

 Είτε είσαι σκουπιδιάρης είτε είσαι ηλεκτρολόγος η αμοιβή της κοινωνίας θα πρέπει να είναι η ιδία. 

Όλα τα επαγγέλματα έχουν ακριβώς την ιδία αναγκαιότητα.

 Είτε είναι μεγάλος είτε είναι μικρός ένας  κρίκος, αν σπάσει χαλάει-δεν δουλεύει όλη η αλυσίδα.

Πόσο μακριά είμαστε από την ευτυχία! 

Σήμερα ο κόσμος έχει γίνει ένα εθισμένο υπερκαταναλωτικό πιονάκι στη σκακιέρα των πονηρών μαιτρ που θυσιάζουν ακόμα και τη βασίλισσα στο βωμό της νίκης! 


Ειρήνη σε όλους!

ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Όποιος άνθρωπος "ελευθερώνει" συνείδηση,
 αναβαθμίζεται το επίπεδο του διανοητικού του και του συναισθηματικού του τομέα.
 Ξεκινά με ένα κατώτερο διανοητικό και ένα κατώτερο συναισθηματικό,
 και σκαλοπάτι σκαλοπάτι ανεβαίνει σε ανώτερο διανοητικό και συναισθηματικό επίπεδο.

 Δηλαδή σκέπτεται πιο σωστά και νιώθει πιο α-ληθινά συναισθήματα, ως ότου αυτά τα δυο γίνουν ένα σε ακόμα πιο ανωτέρα επίπεδα συνειδήσεως. 
Με το να λέμε σκέπτεται πιο σωστά εννοούμε πιο μαθηματικά και πιο συγκεκριμένα, με ακρίβεια στους ορισμούς και  αυστηρή παρατήρηση στα δεδομένα. 

Όταν λέμε να αισθάνεται πιο πολλά και αληθινά, εννοούμε να είναι πιο ευαίσθητος σε υψηλότερες δονήσεις παρά στις χαμηλές του εγωισμού. 
Ας  μείνουμε λίγο σε αυτό. 
Όσο μέσα μας λειτουργεί ο εγωισμός είναι αδύνατον να γευτούμε να νιώσουμε τις υψηλές δονήσεις του ανώτερου συναισθηματικού. 
Ο άνθρωπος διοικείται από το συναίσθημα.
 Όσο και να σκέπτεται κάτι, δεν το πράττει παρά μόνο όταν είναι έτοιμος συναισθηματικά. Μόνο όταν νιώσει έτοιμος.

 Οι σκέψεις δεν έχουν τόσο επιρροή πάνω μας αλλά έχουν πάνω στα συναισθήματα μας.
 Αρκούν μερικές σκέψεις για να ενεργοποιήσουν τα συναισθήματα και αυτά με τη σειρά τους να μας ωθήσουν στην πράξη. 

Επομένως μια ελεγχομένη σκέψη βοηθά στο να ελέγχουμε τα συναισθήματα μας και κατά συνέπεια τις πράξεις μας.
 Αυτή είναι η σειρά.
 Κάποιος μας αδικεί, εμείς το σκεφτόμαστε και τον κρίνουμε αυτόματα άδικο και ότι άλλο. 

Αυτές η σκέψεις γεννάμε μέσα μας συναισθήματα μίσους και εκδίκησης και όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο στο καθένα μέγεθος μέσα του ενεργεί.

 Τα εξωτερικεύει με διάφορες μορφές.
 Όσο δεν τα εξωτερικεύει, αφού υπάρχουν, κάνει κακό στο ψυχισμό του αφού σε μια δεδομένη στιγμή αδυναμίας θα βγουν με σφοδρότητα και ανεξέλεγκτα.

  Όταν κάποιος αναβαθμίζεται αυξάνει συνείδηση δλδ μειώνει τα διάφορά εγωικά συνειδησιακά ελαττώματα, τις διάφορες επιθυμίες των εγώ του,
  αφού αυτά στον άνθρωπο υπάρχουν σε μορφή αντιστρόφως ανάλογη.
 Όσο μεγαλύτερη συνείδηση τόσο μειωμένες εγωιστικές επιθυμίες και αντιστρόφως.

¨Οχι μόνο ένα είδος "απάρνησης" των εγώ της προσωπικότητας, αλλά αφομειοωση της  ουσίας, του φωτός που έχει εγκλωβιστεί μέσα σε αυτα τα ηλεκτρικά φορτία!
.

Αυτά τα δυο κέντρα, το διανοητικό και το συγκινησιακό πρέπει να λειτουργούν με αρμονία. 
Πρέπει να τα εξασκούμε το ίδιο, για να μπορούμε να έχουμε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα στην ψυχολογική μας ισορροπία.

 Πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε το διανοητικό και το συγκινησιακό μας κέντρο. 
Τα δυο συμπτώματα που συνήθως δείχνουν την απουσία έλεγχου των δυο αυτών κέντρων είναι η ταύτιση και ο συναισθηματισμός. 

Η ταύτιση είναι η ανεξέλεγκτη προβολή σκέψεων κάτω από την επήρεια ενός εγώ(εκλογίκευσης) , μιας επιθυμίας μας, ενός από τους εαυτούς μας, ξεχνώντας όλη την εμπειρία της ψυχής μας σαν δράση!

 Παράδειγμα έχουμε το εγώ της απληστίας και της λαγνείας ανεπτυγμένο μέσα μας.
 Βλέπουμε μια ωραία γυναίκα να παρουσιάζεται σε ένα χώρο που βρισκόμαστε.
 Αυτόματα το εγώ μας θα ενεργήσει και θα προβάλει εικόνες-σκέψεις του εαυτού μας με τη γυναίκα αυτή σε σεξουαλικές στιγμές ίσως και γυμνή σαν να ήταν η δική μας κοπέλα.

Αμέσως λοιπόν ταυτιστήκαμε με την ομορφιά της ξένης γυναίκας και αφήσαμε το εγώ της λαγνείας να μας προβάλλει εικόνες χωρίς καμιά πραγματικότητα.

 Το ίδιο μπορεί να συμβεί με ένα ωραίο αμάξι, ένα ωραίο φόρεμα για τις γυναίκες, ένα κόσμημα και γενικά οτιδήποτε αφήνουμε να ταυτιστούμε.
 Μπορούμε ακόμα να ταυτιστούμε και με γεγονότα όπως μια φασαρία μπορεί να μας κάνει να εμπλακούμε και μείς, ένας υβριστής αρκεί για να ταυτιστούμε μαζί του
 και το εγώ του θυμού να κάνει τα υπόλοιπα.

 Το ποδόσφαιρο και ο φανατισμός δεν είναι άλλο από ταύτιση του εαυτού μας με τη συγκεκριμένη ομάδα που υποστηρίζουμε, και αλλά πολλά που συμβαίνουν χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε την ψυχολογική τους διαδικασία. 
Το κυριότερο είναι οτι νομίζουμε οτι ενεργούμε εμείς!
 Σαν μαριονέτες ακολουθούμε το τέντωμα της κλωστής που μας τραβά από μυαλό και το συναίσθημα μας.
 Πόσα εγώ χειριστές της δικής μας μαριονέτας έχει ο καθένας μας? 

Ο συναισθηματισμός είναι το προσωρινό  αίσθημα, πολωμένο κάτω από την πεποίθηση την οποία έχουμε φτιάξει υποσυνείδητα!

Αυτό που δεν συνοδεύεται από την κατάλληλη λογική!
Βλέπετε η έλλειψη γνώσης του εαυτού οδηγεί σε συναισθηματισμούς!

 Είναι σαν "αγάπη" χωρίς δικαιοσύνη, 
είναι η διαφορά της υπομονής από την ανοχή,
 είναι η ελπίδα χωρίς την ειλικρίνεια.

 Βλέπετε πάλι πως όταν λείπει η σοφία από το συναίσθημα αυτό δε βγάζει σε αγάπη   και όταν από τη λογική λείπει η ευσπλαχνία, πάλι δεν υπάρχειαγάπη!

 Όταν κάποιος πνίγεται και κάποιος που δε ξέρει κολύμπι πάει να τον σώσει βουτώντας και αυτός στα άπατα...είναι συναισθηματισμός.

 Όταν στενοχωριέσαι για έναν άστεγο αλλά λειτουργείς εις βάρος πολλών αστέγων είναι συναισθηματισμός.

 Όταν κατεβαίνεις στους δρόμους να διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των ξένων ενώ δεν εφαρμόζονται τα δικαιώματα των συμπολιτών σου είναι συναισθηματισμός,

 όταν είσαι καπετάνιος σε καράβι που βουλιάζει και δεν παίρνεις αποφάσεις για το λιγότερο κακό είναι συναισθηματισμός,

 όταν θέλεις την ευτυχία και τη χαρά χωρίς να έχεις δεχτεί πριν τον πόνο και τη δυστυχία είναι συναισθηματισμός.

Στα αρχαία χρόνια βρισκόταν ο Σωκράτης σε έναν δρόμο της αρχαίας Αθήνας όπου διάφοροι έμποροι είχαν στήσει τα εμπορεύματα τους και τα πουλούσαν,
 κάτι σαν τα παζάρια. 
Καθώς τα παρατηρούσε ο Σωκράτης είπε
 «Τι ωραία χρυσά κεντήματα!
Τι όμορφα γλυπτά!
 Τι ωραία αστραφτερά κοσμήματα! 
Πόσο ωραία πράγματα !
….  Που δεν έχω ανάγκη!»


Ειρήνη σε όλους!