Η ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
-Ο άνθρωπος ...τί έλεγες?
- Ο άνθρωπος επειδή έχει ένα ρυθμό μια συχνότητα, το "πάνω και το κάτω" έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή του,έρχεται μια στιγμή που.... άν με το ζόρι του "πάρεις" το "κάτω",
και τον αφήσεις μόνο σε μια ευδαιμονία, θα νιώσει χωρίς σκοπό τη ζωή του!
Γιατί δεν ξέρει ακόμα να λειτουργήσει αυτή την ευδαιμονία σωστά, κατάλαβες?
Έτσι λοιπόν πρέπει να μάθουμε,πώς να λειτουργούμε στην ευδαιμονία!
¨οχι μόνο να την πετύχουμε, αλλά και πώς πρέπει όταν είμαστε ευγνώμονες τί να κάνουμε!
κατάλαβες? αυτό είναι όλο το πράγμα που παθαίνει ο άνθρωπος!
Έτσι λοιπόν πολλοί άνθρωποι που έχουν κολλήσει με τη δουλειά τους, και σταματάνε , και μετά μένουν χωρίς δουλειά λένε " τί να κάνω?"
Ενώ φεύγουν από τη δουλεία και μπορούν να γίνουν δημιουργικοί σε άλλα πράγματα , επειδή δεν ξέρουν πως να δημιουργήσουν, έρχονται σε μια κατάσταση να νιώθουν ότι γέρασαν, πεθαίνουν, παθαίνουν ανία, παθαίνουν την βαριεστημάρα του ανθρώπου που δεν ξέρει να χειριστεί αλλιώς την ενέργεια ή το χρόνο που του δίνεται!
-Τί προτείνεις να κάνουν δηλαδή?
-Δεν προτείνω να κάνουν τίποτα, αλλά όσο γνωρίζεις τον εαυτό σου και μαθαίνεις διαδικαστικά τις πυκνότητες συνείδησης,και μαθαίνεις διαδικαστικά και μεθοδικά όλο αυτό το πράγμα, σου δίνεται η ευκαιρία σιγά σιγά να μπορέσεις να βιώνεις και πιο ωραίες στιγμές στη ζωή σου, αλλά και πιο δημιουργικές στιγμές στη ζωή σου!
Γιαυτό λέω ποτέ ότι οι προκλήσεις δεν φεύγουν όταν είσαι στην ευδαιμονία,ούτε η δημιουργικότητα φεύγει, απλώς μαθαίνεις να δημιουργείς σε άλλα μοτίβα, σε άλλα σύμπαντα σε άλλα επίπεδα!
-Χωρίς άγχος, πιο ήρεμα....
- Ναι, όμως ένας άνθρωπος όταν έχει μάθει να είναι στη δυαδικότητα, για να μπορεί να νιώσει τη χαρά πρέπει να φέρνει τις αντιστοιχίες στη ζωή του, κατάλαβες?
Εάν τον βάλεις στη χαρά χωρίς να έχει βιώσει μεθοδικά την χαρά , και να ξέρει για πιο λόγο υπάρχει και τί να κάνει μέσω της χαράς, θα νιώσει άσκοπη τη ζωή του!
Γιαυτό πολλοί ενθουσιάζονται μόλις φτάσουν σε ένα επίπεδο , δεν ξέρουν όμως να χειριστούν τη ζωή τους κάτω από αυτό το επίπεδο, της συνείδησης!
-Ααα!!!
-Άρα λοιπόν μετά την αίσθηση της δυαδικότητας του στυλ "πόνος-χαρά, πόνος-χαρά" , εξηγούμε ότι δεν χρειάζεται πλέον ο πόνος αρκεί να ξέρεις να κάνεις τα "ίδια" πράγματα μέσα από χαρά....
Κατάλαβες? Αυτό για να το πετύχει ο άνθρωπος βέβαια, πρέπει να περάσει πάρα πολλές φορές τη "συχνότητα" και να αρχίσει συνειδητά όταν είναι στη χαρά, να μπορεί να τη "δει", να τη βιώνει (συνειδητά) στο ΕΔΩ κ ΤΩΡΑ !
Η έλλειψη συνείδησης στη χαρά μας κάνει να έρχεται ο πόνος για να μας ξαναθυμίσει τη διαφορά, μεταξύ χαράς και πόνου!
-Αααα , μάλιστα!
-Κατάλαβες? Αρα λοιπόν ένας άνθρωπος που ξεχνάει έρχεται η ίδια η πραγματικότητα να του θυμίσει!
Να συγκρίνει ο νους και να ξαναθυμηθεί τί ωραία περνούσε στη χαρά!
-Αρα μόλις μπει στη "ρουτίνα" της χαράς, παύει να είναι χαρά!
-Ναι, γιατί παύει να είναι χαρά? Γιατί ο νούς δεν ξέρει να την αξιοποιεί!
Γιατί ο νους επειδή είναι "μηχάνημα", θα λέγαμε, επειδή ο εγκέφαλος είναι μηχάνημα, είναι ένα είδος χωρίς συναίσθημα και χωρίς συνείδηση(από μόνο του), και εμείς του βάζουμε συνείδηση, από μόνος του "δεν θέλει" να βλέπει το ίδιο πράγμα, δεν το θεωρεί (νέα) πληροφορία !
κατάλαβες?
Οπότε εάν εμείς δεν δώσουμε συνείδηση σε κάθε πράγμα που βλέπουμε στη ζωή μας καθημερινά, δλδ να το βλέπουμε σαν καινούργιο....'οχι σαν καινούργιο που δεν το έχουμε ξαναδεί.... αλλά να φέρνουμε όλα αυτά που έχουμε βιώσει κάτω από το πράγμα το οποίο ζούμε, η ζωή μας θα είναι ένας παράδεισος, και θα μπορούμε να ζήσουμε στο παράδεισο!
Γιατί κάθε φορά θα τον απολαμβάνουμε, κάθε μέρα!
Ενώ ο νους σε κάνει , όταν δεν έχει τη συνείδηση, μόνος του ο νους, δε σε κάνει να είσαι ευγνώμων για κάτι, γιατί απλά το βλέπει σαν ιδιες πληροφορίες,
Δεν φέρνει τη συνείδηση μαζί, δεν φέρνει την αιτία δεν φέρνει το αποτέλεσμα "μαζί"(στο τώρα), δεν φέρνει όλες όσες εμπειρίες 'εχεις πάρει από το παρελθόν η το μέλλον!
Ο νους βλέπει ένα ανιαρό πράγμα που επαναλαμβάνεται!
Και αυτό γιατί ο νους όταν δεν έχουμε κάνει να μπαίνει εσωτερικά, μέσα μας, επειδή εκεί υπάρχουν όλα, η συνείδηση, στο υπό-ατομικό (πεδίο) κάτω από τη μορφή του κόσμου όπως τη ξέρουμε, και είναι επιφανειακός, κάθε επιφανειακό θα το βλέπει ίδιο, θα το βλέπει ανιαρό, σου λέει "έχω μάθει αυτή τη μορφή" !
Έτσι είναι φτιαγμένος να κάνει, για να μην μένουμε (στο ίδιο) και να προοδευουμε, και να μαθαίνει συνεχώς (το φυσικό πεδίο), να μη κολλάει στα ίδια!
Εμείς δεν λέμε να κολλάει στα ίδια,απλά κάθε φορά που κοίτα στα "ίδια" να ΜΗΝ τα ΑΠΑΞΙΩΝΕΙΣ !!
Κατάλαβες, να μην το απαξιώνεις, να θυμάσαι την αξία τους ακόμα και εάν το βλέπεις δεύτερη φορά, ή τρίτη φορά κοκ. Ο νους από μόνος του χωρίς συνείδηση,δεν μπορεί να το κάνει αυτό!
Είναι φτιαγμένος για να προχωράει σε διαφορετικά πράγματα μέσα στις πλάνες της μορφής!
Γιαυτό είναι διασπαστικός, διαχωριστικός στη πραγματικότητα, γιατί έχει φτιαχτεί για τον διαχωρισμό, για τη μορφή!
-Όταν είσαι μόνιμα στη χαρά... εκεί ο νους δεν το το βλέπει σαν επανάληψη?
-Όταν είσαι μόνιμα στη χαρά δεν αφήνεις το νου να σου πει πιο είναι χαρά η όχι, αφήνεις τη συνείδηση, και η συνείδηση όταν υπάρχουν πληροφορίες που σου αφαιρούν θα λέγαμε τις αρνητικές σκέψεις, αλλά είσαι σε μια κατάσταση που οι πληροφορίες είναι απλά πληροφορίες, και είσαι σε μια ελευθερία να πράξεις, σε μια φιλικότητα με το οτιδήποτε, τότε ο νους είναι το εργαλείο, παίρνει τη θέση σαν εργαλείο μέσα σου που είναι!
Δεν είναι ούτε διοικητικός, ούτε φοβικός, απλά τον εκπαιδεύεις να λειτουργεί διαφορετικά!
Αφού έχει πάρει τις απαντήσεις, κάθε φορά που η συνείδηση του δίνει της πληροφορίες που χρειάζεται ο νους για να λειτουργεί χωρίς φόβο, ας που με να λειτουργεί για το "καλό" σου, ή να λειτουργεί όχι με επαναληπτικό τρόπο αλλά διεισδυτικά, κάθε φορά λοιπόν ο νους θα έχει φτιαχτεί για σε βοηθάει!
Όταν όμως του δίνεις παραπάνω δύναμη , την εξουσία, τότε ο νους αναλόγως σκέφτεται!
Αρα λοιπόν ο νους είναι ένας υπολογιστής και εμείς πρέπει να το εκπαιδεύσουμε ως χρήστες!
Δεν φταίει σε τίποτα !
Φταίει η κακή τροποποίηση που έχουμε κάνει στο νου!
Και δυστυχώς τώρα στη δυαδικότητα , το ζωώδη νου που έχουμε μάθει να είναι στην δυαδικότητα, το ένστικτο , τη ζωή, τη φυση, το εγώ, το πεθαίνω, και όχι την αιωνιότητα, την ακολουθία, την ρευστότητα, είναι φυσικό από μόνος του εκπαιδευόμενος εδώ και χιλιάδες χρόνια εξελικτικά, έχει φτιαχτεί να νομίζει ότι για βιώσει κάτι πρέπει να βιώσει το αντίθετό του !
Κατάλαβες και έτσι γυρνάμε από κει που ξεκίνησε η συζήτηση, ότι ο "παλιός" νους θέλει τον πόνο για να καταλαβαίνει τη χαρά!
-Ναι, ναι, και όταν του δίνεις συνεχόμενη χαρά, αποπροσανατολίζεται, και λέει "επ, τί γίνεται εδώ?" ... και τότε δεν πρέπει να του δώσεις την εξουσία, να σε κατεβάσει πάλι στην δυαδικότητα, για να ξαναζήσεις τη χαρά της δυαδικότητας(μέσω αντίθεσης).
Τότε πρέπει να του δίνεις απαντήσεις ,και να του λές "εγώ θα είμαι συνέχεια στην ευδαιμονία"....
-Όχι... Αυτό δεν έιναι απάντηση, αυτό είναι προσταγή !
Στην πραγματικότητα ο νους δεν θέλει προσταγές, όπως έχουμε μάθει μόνο δλδ να λές...εκφωνήσεις... και μόνο θέλω , θέλω, θέλω !
Μπορείς να του δείξεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό από αυτόν, οτι είσαι εξουσία πιο μεγάλη από αυτόν και οτι έχεις θέληση, αλλά στη πραγματικότητα θέλει απαντήσεις...
Οχι μόνο με τη βία, να τον βιάζεις, γιατί παίρνει παραπάνω δύναμη, και ψάχνει παραπάνω επιχειρήματα για να καταστρέψει ότι δεν καταλαβαίνει!
Αυτό είναι του νου !
Δεν μπορεί να δημιουργήσει αλλιώς, μόνο ότι καταλαβαίνει!
-Ας πούμε...άρα, πως θα του αφαιρέσεις τη δύναμη που έχει εκείνη τη στιγμή που εσύ είσαι σε ευδαιμονία?
-Δίνοντας του απαντήσεις! Γιαυτό η Γνώση βοηθάει στην αναβάθμιση, δεν μπορείς να αναβαθμιστείς χωρίς να γνωρίζεις!
Γιατί αλλιώς θα πρέπει να βγάλεις από τη μέση! Και ο νους ποτέ δεν μπορεί να βγει από τη μέση!
Μπορείς να πετύχεις ορισμένα επίπεδα χωρίς το νου,
αλλά επειδή ζεις με το νου, και όλα αυτά είναι του νου που ζούμε, οι μορφές, πάντοτε θα μπορείς μόνο να απομονώνεσαι, και δεν θα μπορείς να το πετύχεις στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ !
Ενώ όλο το θέμα της ζωής του ανθρώπου είναι να βιώσει την ευτυχία στο εδώ και τώρα!
Ούτε μέσω των διαλογισμων (ανατολικής μορφής), ούτε να φεύγει σε άλλα επίπεδα!
- Που αυτό τί σημαίνει ?Να ξέρει να έχει τη γνώση και να έχει τις απαντήσεις όσες δυνατόν περισσότερες για το νου? ....
- Δεν χρειάζεται να τα ξέρει όλα , χρειάζεται όμως να ξέρει το "μεγάλο έργο"!
Δεν χρειάζεται να τα ξέρει κάθε λεπτομέρεια, χρειάζεται όμως να ξέρει το σκελετό!
¨Οταν ξέρεις το "σκελετό", ξέρεις την αιτία τη βασική, και τότε ο νους δεν μπορεί να είναι αποσπασματικός , μέσα στο φόβο, που θα σου φέρει όλα τα άλλα τα δεινά!
Έτσι λοιπόν καταλαβαίνεις οτι ο νους γίνεται ένα εργαλείο, ένας κομπιούτερ που θα λειτουργεί για σένα, για το χρήστη, για τη συνείδηση!
και Οχι να είναι ο παλιός νους του χρόνου!
Ο παλιός νους του χρόνου φτάνει σε αυτό που λέμε δυαδικότητα, για να βιώσει τη δυαδικότητα θα έρθει η ώρα να καταστραφεί!
Αν η ανθρωπότητα δεν βιώσει την αναβάθμιση του νου θα καταστραφεί!Είναι απλό!
Γιατί μέχρι εδώ είμαστε στο τέλος, στη κορυφή(του παλιού νου) που μπορούμε να φτάσουμε!
Μετά θα κάνεις το "πήδημα", να γίνουμε πνευματικά όντα,δλδ, να λειτουργούμε με τον πνευματικό νου, που ειναι ο υποατομικός κόσμος μας, η σύνδεσή μας με τον υποατομικό κόσμο, αυτός είναι ο πνευματικός νους...
-Εννοείς τον κβαντικό νου?
-Οχι εννοώ το υποατομικό, όχι μόνο το κβαντικό, οτιδήποτε υπάρχει κάτω από το άτομο!
¨Οταν το άτομο αρχίζει και θα λέγαμε ότι δημιουργείται η ύλη!
Κατάλαβες?
Εκεί είναι ο φυσικός νους που έχουμε.
Ο νους που ασχολείται με αυτό(το φυσικό) και βλέπει την ύλη! Θα λέγαμε είναι το μικροσκόπιο της συνείδησης μας!
Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε με το τηλεσκόπιο της συνείδησης, που είναι ο υποατομικός κόσμος, που ειναι ο ενεργειακός κόσμος, που εκεί παίζει ρόλο η θέληση που είμαστε δημιουργοί, που είμαστε αυτά τα πράγματα!
Αυτά τα δύο ο υπο-ατομικος και ο ανω-ατομικός κόσμος, θα έρθει η κατάσταση και η περίπτωση εκείνη που η ανθρωπότητα θα τα ισορροπήσει!
Επομένως θα γινόμαστε δημιουργοί της φυσικότητας!!!
Μόνο έτσι!
Αυτό οι άνθρωποι το κατάφερναν παλιότερα, μέσω των διδασκαλιών , ώστε να αναπτύξουν τον εσωτερικό, ή πνευματικό, ή αντικειμενικό νου!
Λίγοι άνθρωποι το έχουν κάνει, ακόμα, όμως η ανθρωπότητα οδεύει προς τα εκεί!
-Ωραία !
ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Απομαγνητοφώνηση Βίκη Εξαρχοπούλου, Μυσιρλής Σταμάτης
-Ο άνθρωπος ...τί έλεγες?
- Ο άνθρωπος επειδή έχει ένα ρυθμό μια συχνότητα, το "πάνω και το κάτω" έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή του,έρχεται μια στιγμή που.... άν με το ζόρι του "πάρεις" το "κάτω",
και τον αφήσεις μόνο σε μια ευδαιμονία, θα νιώσει χωρίς σκοπό τη ζωή του!
Γιατί δεν ξέρει ακόμα να λειτουργήσει αυτή την ευδαιμονία σωστά, κατάλαβες?
Έτσι λοιπόν πρέπει να μάθουμε,πώς να λειτουργούμε στην ευδαιμονία!
¨οχι μόνο να την πετύχουμε, αλλά και πώς πρέπει όταν είμαστε ευγνώμονες τί να κάνουμε!
κατάλαβες? αυτό είναι όλο το πράγμα που παθαίνει ο άνθρωπος!
Έτσι λοιπόν πολλοί άνθρωποι που έχουν κολλήσει με τη δουλειά τους, και σταματάνε , και μετά μένουν χωρίς δουλειά λένε " τί να κάνω?"
Ενώ φεύγουν από τη δουλεία και μπορούν να γίνουν δημιουργικοί σε άλλα πράγματα , επειδή δεν ξέρουν πως να δημιουργήσουν, έρχονται σε μια κατάσταση να νιώθουν ότι γέρασαν, πεθαίνουν, παθαίνουν ανία, παθαίνουν την βαριεστημάρα του ανθρώπου που δεν ξέρει να χειριστεί αλλιώς την ενέργεια ή το χρόνο που του δίνεται!
-Τί προτείνεις να κάνουν δηλαδή?
-Δεν προτείνω να κάνουν τίποτα, αλλά όσο γνωρίζεις τον εαυτό σου και μαθαίνεις διαδικαστικά τις πυκνότητες συνείδησης,και μαθαίνεις διαδικαστικά και μεθοδικά όλο αυτό το πράγμα, σου δίνεται η ευκαιρία σιγά σιγά να μπορέσεις να βιώνεις και πιο ωραίες στιγμές στη ζωή σου, αλλά και πιο δημιουργικές στιγμές στη ζωή σου!
Γιαυτό λέω ποτέ ότι οι προκλήσεις δεν φεύγουν όταν είσαι στην ευδαιμονία,ούτε η δημιουργικότητα φεύγει, απλώς μαθαίνεις να δημιουργείς σε άλλα μοτίβα, σε άλλα σύμπαντα σε άλλα επίπεδα!
-Χωρίς άγχος, πιο ήρεμα....
- Ναι, όμως ένας άνθρωπος όταν έχει μάθει να είναι στη δυαδικότητα, για να μπορεί να νιώσει τη χαρά πρέπει να φέρνει τις αντιστοιχίες στη ζωή του, κατάλαβες?
Εάν τον βάλεις στη χαρά χωρίς να έχει βιώσει μεθοδικά την χαρά , και να ξέρει για πιο λόγο υπάρχει και τί να κάνει μέσω της χαράς, θα νιώσει άσκοπη τη ζωή του!
Γιαυτό πολλοί ενθουσιάζονται μόλις φτάσουν σε ένα επίπεδο , δεν ξέρουν όμως να χειριστούν τη ζωή τους κάτω από αυτό το επίπεδο, της συνείδησης!
-Ααα!!!
-Άρα λοιπόν μετά την αίσθηση της δυαδικότητας του στυλ "πόνος-χαρά, πόνος-χαρά" , εξηγούμε ότι δεν χρειάζεται πλέον ο πόνος αρκεί να ξέρεις να κάνεις τα "ίδια" πράγματα μέσα από χαρά....
Κατάλαβες? Αυτό για να το πετύχει ο άνθρωπος βέβαια, πρέπει να περάσει πάρα πολλές φορές τη "συχνότητα" και να αρχίσει συνειδητά όταν είναι στη χαρά, να μπορεί να τη "δει", να τη βιώνει (συνειδητά) στο ΕΔΩ κ ΤΩΡΑ !
Η έλλειψη συνείδησης στη χαρά μας κάνει να έρχεται ο πόνος για να μας ξαναθυμίσει τη διαφορά, μεταξύ χαράς και πόνου!
-Αααα , μάλιστα!
-Κατάλαβες? Αρα λοιπόν ένας άνθρωπος που ξεχνάει έρχεται η ίδια η πραγματικότητα να του θυμίσει!
Να συγκρίνει ο νους και να ξαναθυμηθεί τί ωραία περνούσε στη χαρά!
-Αρα μόλις μπει στη "ρουτίνα" της χαράς, παύει να είναι χαρά!
-Ναι, γιατί παύει να είναι χαρά? Γιατί ο νούς δεν ξέρει να την αξιοποιεί!
Γιατί ο νους επειδή είναι "μηχάνημα", θα λέγαμε, επειδή ο εγκέφαλος είναι μηχάνημα, είναι ένα είδος χωρίς συναίσθημα και χωρίς συνείδηση(από μόνο του), και εμείς του βάζουμε συνείδηση, από μόνος του "δεν θέλει" να βλέπει το ίδιο πράγμα, δεν το θεωρεί (νέα) πληροφορία !
κατάλαβες?
Οπότε εάν εμείς δεν δώσουμε συνείδηση σε κάθε πράγμα που βλέπουμε στη ζωή μας καθημερινά, δλδ να το βλέπουμε σαν καινούργιο....'οχι σαν καινούργιο που δεν το έχουμε ξαναδεί.... αλλά να φέρνουμε όλα αυτά που έχουμε βιώσει κάτω από το πράγμα το οποίο ζούμε, η ζωή μας θα είναι ένας παράδεισος, και θα μπορούμε να ζήσουμε στο παράδεισο!
Γιατί κάθε φορά θα τον απολαμβάνουμε, κάθε μέρα!
Ενώ ο νους σε κάνει , όταν δεν έχει τη συνείδηση, μόνος του ο νους, δε σε κάνει να είσαι ευγνώμων για κάτι, γιατί απλά το βλέπει σαν ιδιες πληροφορίες,
Δεν φέρνει τη συνείδηση μαζί, δεν φέρνει την αιτία δεν φέρνει το αποτέλεσμα "μαζί"(στο τώρα), δεν φέρνει όλες όσες εμπειρίες 'εχεις πάρει από το παρελθόν η το μέλλον!
Ο νους βλέπει ένα ανιαρό πράγμα που επαναλαμβάνεται!
Και αυτό γιατί ο νους όταν δεν έχουμε κάνει να μπαίνει εσωτερικά, μέσα μας, επειδή εκεί υπάρχουν όλα, η συνείδηση, στο υπό-ατομικό (πεδίο) κάτω από τη μορφή του κόσμου όπως τη ξέρουμε, και είναι επιφανειακός, κάθε επιφανειακό θα το βλέπει ίδιο, θα το βλέπει ανιαρό, σου λέει "έχω μάθει αυτή τη μορφή" !
Έτσι είναι φτιαγμένος να κάνει, για να μην μένουμε (στο ίδιο) και να προοδευουμε, και να μαθαίνει συνεχώς (το φυσικό πεδίο), να μη κολλάει στα ίδια!
Εμείς δεν λέμε να κολλάει στα ίδια,απλά κάθε φορά που κοίτα στα "ίδια" να ΜΗΝ τα ΑΠΑΞΙΩΝΕΙΣ !!
Κατάλαβες, να μην το απαξιώνεις, να θυμάσαι την αξία τους ακόμα και εάν το βλέπεις δεύτερη φορά, ή τρίτη φορά κοκ. Ο νους από μόνος του χωρίς συνείδηση,δεν μπορεί να το κάνει αυτό!
Είναι φτιαγμένος για να προχωράει σε διαφορετικά πράγματα μέσα στις πλάνες της μορφής!
Γιαυτό είναι διασπαστικός, διαχωριστικός στη πραγματικότητα, γιατί έχει φτιαχτεί για τον διαχωρισμό, για τη μορφή!
-Όταν είσαι μόνιμα στη χαρά... εκεί ο νους δεν το το βλέπει σαν επανάληψη?
-Όταν είσαι μόνιμα στη χαρά δεν αφήνεις το νου να σου πει πιο είναι χαρά η όχι, αφήνεις τη συνείδηση, και η συνείδηση όταν υπάρχουν πληροφορίες που σου αφαιρούν θα λέγαμε τις αρνητικές σκέψεις, αλλά είσαι σε μια κατάσταση που οι πληροφορίες είναι απλά πληροφορίες, και είσαι σε μια ελευθερία να πράξεις, σε μια φιλικότητα με το οτιδήποτε, τότε ο νους είναι το εργαλείο, παίρνει τη θέση σαν εργαλείο μέσα σου που είναι!
Δεν είναι ούτε διοικητικός, ούτε φοβικός, απλά τον εκπαιδεύεις να λειτουργεί διαφορετικά!
Αφού έχει πάρει τις απαντήσεις, κάθε φορά που η συνείδηση του δίνει της πληροφορίες που χρειάζεται ο νους για να λειτουργεί χωρίς φόβο, ας που με να λειτουργεί για το "καλό" σου, ή να λειτουργεί όχι με επαναληπτικό τρόπο αλλά διεισδυτικά, κάθε φορά λοιπόν ο νους θα έχει φτιαχτεί για σε βοηθάει!
Όταν όμως του δίνεις παραπάνω δύναμη , την εξουσία, τότε ο νους αναλόγως σκέφτεται!
Αρα λοιπόν ο νους είναι ένας υπολογιστής και εμείς πρέπει να το εκπαιδεύσουμε ως χρήστες!
Δεν φταίει σε τίποτα !
Φταίει η κακή τροποποίηση που έχουμε κάνει στο νου!
Και δυστυχώς τώρα στη δυαδικότητα , το ζωώδη νου που έχουμε μάθει να είναι στην δυαδικότητα, το ένστικτο , τη ζωή, τη φυση, το εγώ, το πεθαίνω, και όχι την αιωνιότητα, την ακολουθία, την ρευστότητα, είναι φυσικό από μόνος του εκπαιδευόμενος εδώ και χιλιάδες χρόνια εξελικτικά, έχει φτιαχτεί να νομίζει ότι για βιώσει κάτι πρέπει να βιώσει το αντίθετό του !
Κατάλαβες και έτσι γυρνάμε από κει που ξεκίνησε η συζήτηση, ότι ο "παλιός" νους θέλει τον πόνο για να καταλαβαίνει τη χαρά!
-Ναι, ναι, και όταν του δίνεις συνεχόμενη χαρά, αποπροσανατολίζεται, και λέει "επ, τί γίνεται εδώ?" ... και τότε δεν πρέπει να του δώσεις την εξουσία, να σε κατεβάσει πάλι στην δυαδικότητα, για να ξαναζήσεις τη χαρά της δυαδικότητας(μέσω αντίθεσης).
Τότε πρέπει να του δίνεις απαντήσεις ,και να του λές "εγώ θα είμαι συνέχεια στην ευδαιμονία"....
-Όχι... Αυτό δεν έιναι απάντηση, αυτό είναι προσταγή !
Στην πραγματικότητα ο νους δεν θέλει προσταγές, όπως έχουμε μάθει μόνο δλδ να λές...εκφωνήσεις... και μόνο θέλω , θέλω, θέλω !
Μπορείς να του δείξεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό από αυτόν, οτι είσαι εξουσία πιο μεγάλη από αυτόν και οτι έχεις θέληση, αλλά στη πραγματικότητα θέλει απαντήσεις...
Οχι μόνο με τη βία, να τον βιάζεις, γιατί παίρνει παραπάνω δύναμη, και ψάχνει παραπάνω επιχειρήματα για να καταστρέψει ότι δεν καταλαβαίνει!
Αυτό είναι του νου !
Δεν μπορεί να δημιουργήσει αλλιώς, μόνο ότι καταλαβαίνει!
-Ας πούμε...άρα, πως θα του αφαιρέσεις τη δύναμη που έχει εκείνη τη στιγμή που εσύ είσαι σε ευδαιμονία?
-Δίνοντας του απαντήσεις! Γιαυτό η Γνώση βοηθάει στην αναβάθμιση, δεν μπορείς να αναβαθμιστείς χωρίς να γνωρίζεις!
Γιατί αλλιώς θα πρέπει να βγάλεις από τη μέση! Και ο νους ποτέ δεν μπορεί να βγει από τη μέση!
Μπορείς να πετύχεις ορισμένα επίπεδα χωρίς το νου,
αλλά επειδή ζεις με το νου, και όλα αυτά είναι του νου που ζούμε, οι μορφές, πάντοτε θα μπορείς μόνο να απομονώνεσαι, και δεν θα μπορείς να το πετύχεις στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ !
Ενώ όλο το θέμα της ζωής του ανθρώπου είναι να βιώσει την ευτυχία στο εδώ και τώρα!
Ούτε μέσω των διαλογισμων (ανατολικής μορφής), ούτε να φεύγει σε άλλα επίπεδα!
- Που αυτό τί σημαίνει ?Να ξέρει να έχει τη γνώση και να έχει τις απαντήσεις όσες δυνατόν περισσότερες για το νου? ....
- Δεν χρειάζεται να τα ξέρει όλα , χρειάζεται όμως να ξέρει το "μεγάλο έργο"!
Δεν χρειάζεται να τα ξέρει κάθε λεπτομέρεια, χρειάζεται όμως να ξέρει το σκελετό!
¨Οταν ξέρεις το "σκελετό", ξέρεις την αιτία τη βασική, και τότε ο νους δεν μπορεί να είναι αποσπασματικός , μέσα στο φόβο, που θα σου φέρει όλα τα άλλα τα δεινά!
Έτσι λοιπόν καταλαβαίνεις οτι ο νους γίνεται ένα εργαλείο, ένας κομπιούτερ που θα λειτουργεί για σένα, για το χρήστη, για τη συνείδηση!
και Οχι να είναι ο παλιός νους του χρόνου!
Ο παλιός νους του χρόνου φτάνει σε αυτό που λέμε δυαδικότητα, για να βιώσει τη δυαδικότητα θα έρθει η ώρα να καταστραφεί!
Αν η ανθρωπότητα δεν βιώσει την αναβάθμιση του νου θα καταστραφεί!Είναι απλό!
Γιατί μέχρι εδώ είμαστε στο τέλος, στη κορυφή(του παλιού νου) που μπορούμε να φτάσουμε!
Μετά θα κάνεις το "πήδημα", να γίνουμε πνευματικά όντα,δλδ, να λειτουργούμε με τον πνευματικό νου, που ειναι ο υποατομικός κόσμος μας, η σύνδεσή μας με τον υποατομικό κόσμο, αυτός είναι ο πνευματικός νους...
-Εννοείς τον κβαντικό νου?
-Οχι εννοώ το υποατομικό, όχι μόνο το κβαντικό, οτιδήποτε υπάρχει κάτω από το άτομο!
¨Οταν το άτομο αρχίζει και θα λέγαμε ότι δημιουργείται η ύλη!
Κατάλαβες?
Εκεί είναι ο φυσικός νους που έχουμε.
Ο νους που ασχολείται με αυτό(το φυσικό) και βλέπει την ύλη! Θα λέγαμε είναι το μικροσκόπιο της συνείδησης μας!
Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε με το τηλεσκόπιο της συνείδησης, που είναι ο υποατομικός κόσμος, που ειναι ο ενεργειακός κόσμος, που εκεί παίζει ρόλο η θέληση που είμαστε δημιουργοί, που είμαστε αυτά τα πράγματα!
Αυτά τα δύο ο υπο-ατομικος και ο ανω-ατομικός κόσμος, θα έρθει η κατάσταση και η περίπτωση εκείνη που η ανθρωπότητα θα τα ισορροπήσει!
Επομένως θα γινόμαστε δημιουργοί της φυσικότητας!!!
Μόνο έτσι!
Αυτό οι άνθρωποι το κατάφερναν παλιότερα, μέσω των διδασκαλιών , ώστε να αναπτύξουν τον εσωτερικό, ή πνευματικό, ή αντικειμενικό νου!
Λίγοι άνθρωποι το έχουν κάνει, ακόμα, όμως η ανθρωπότητα οδεύει προς τα εκεί!
-Ωραία !
ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Απομαγνητοφώνηση Βίκη Εξαρχοπούλου, Μυσιρλής Σταμάτης
