¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις... και άλλο να κατέχεις

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις... και άλλο να κατέχεις !

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις ψυχή και άλλο να την κατέχεις !

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις πνεύμα και άλλο να το κατέχεις !

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις ζωή και άλλο να την κατέχεις !

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις αγάπη και άλλο να τη κατέχεις !

Άλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις ελευθερία και άλλο να τη κατέχεις!

Άλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις δικαίωμα και άλλο να το κατέχεις!

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις αγκαλιά και άλλο να την κατέχεις!

Άλλο είναι να΄ξέρεις ότι έχεις οικογένεια και άλλο να τη κατέχεις!

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις έρωτα και άλλο να τον κατέχεις!

¨Αλλο είναι να ξέρεις ότι έχεις σχέσεις και άλλο να τις κατέχεις !

Είναι άλλο να έχεις γνώση και άλλο να την κατέχεις !

...Βλέπετε φίλοι μου , στη πραγματικότητα το κατέχω σημαίνει ότι το χρησιμο-ποιώ!
Το κατέχω σημαίνει ότι το βιώνω, ότι είναι ιδιότητά που που έχω γνωρίσει, που χειρίζομαι, που λειτουργώ κατά βούληση επειδή την έχω συν-χωρέσει μέσα μου, Είμαι συνειδητός σε αυτή, όχι απλά την αντι-λήψη της!

Ζω α-ληθινά σημαίνει ΖΩ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ!


Ειρήνη σε όλους!

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΗΝΑ

  

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΗΝΑ

Το πρώτο πράμα που άκουσε, ήταν μια ησυχία και τους γλάρους...

Ξύπνησε και απότομα τινάχτηκε ....

Άνοιξε τα μάτια και είδε ψηλά το γαλάζιο ουρανό ...

Γύρω του, οι φίλοι και συνοδοιπόροι περίμεναν να δουν την αντίδραση του...

Το πλοίο πήγαινε προς την Ιθάκη ...

Κοίταξε το κορμί του και είδε τους μώλωπες από τα σχοινιά που ήταν δεμένος στο κατάρτι ....

Οι στιγμές αμηχανίας και αμνησίας πέρασαν

και τότε θυμήθηκε αναδρομικά την ιστορία ....

Θυμήθηκε το ταξίδι μέσα στη γοητεία της Σειρήνας ...

Θυμήθηκε ότι αποφάσισε να μην την αποφύγει, ενώ...ήξερε!

Ένιωσε ξανά το χάσιμο εκείνο όταν είχε ξέχασει τον εαυτό του....

και τώρα έβλεπε αναδρομικά

εκείνο το κορμί του, το υπνωτισμένο , να επαναλαμβάνει στη φαντασία του όλη τη διαδικασία της γοητείας,

του έρωτα που πέρασε δεμένος στο κατάρτι με το τραγούδι της Σειρήνας!

Ένα χαμόγελο πληρότητας ήρθε στα χείλη του.

Αυτό είχε ζητήσει η ψυχή του ... και σαν πιστός της ήρωας όρμησε ...το έκανε .. το δοκίμασε...το βίωσε...τα κατάφερε ...ανοίχτηκε... λαβώθηκε...

πολέμησε...χάθηκε.. .και σαν ήρωας επανήλθε !

Είχε ζητήσει να μην βουλώσει τα αυτιά του όπως όλοι οι άλλοι,

επειδή η ψυχή του ,

είχε τον πόθο να ερωτευτεί τη Σειρήνα!

Τι τόλμη! Γνωρίζοντας το ρίσκο ... γνωρίζοντας το πόνο ...Δεν τον αρνήθηκε!

Αφέθηκε στην εμπιστοσύνη της επαναφοράς του !

Τόλμησε το βραβείο !

Κι άλλοι προσπάθησαν και πνίγηκαν

στα κύματα του Συναισθήματος που τους τράβηξε η γοητευτική Σειρήνα!

Εκείνος όμως ήτανε καλά δεμένος στο κατάρτι του καραβιού που είχε πορεία την Ιθάκη...

και από εκεί ψηλά, πρόβαλλε στο κόσμο της επιθυμίας τον ερωτά τους...

""Εβλεπε τον εαυτό του ότι βούτηξε να την τραβήξει καθώς την έβλεπε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας να αναζητά βοήθεια!

Και εκείνη τον έπιασε σφικτά, σαν να τον αγαπάει πολύ...

και τον κρατούσε στο βυθό ... Αρνούμενη να ανέβει....ζητώντας...χρόνο!

Λες και ήταν παγιδευμένη...δεμένη με τα φύκια...αλυσσοδεμένη με τις αγκυρές της!

Και όσο ο Οδυσσέας έδινε χρόνο στην σειρήνα ,

πνιγόταν περισσότερο ....και προσπαθούσε να λύσει τα δεσμά!

Και μέσα στο πνιγμό και τη λιποθυμία του ,άρχισε να βιώνει τα όνειρα του με την σειρήνα ....

Μισοπεθαμένος έβλεπε όνειρα.. ..για το μέλλον.. .για μια ζωή μέσα στην αγκαλιά της, στον ήλιο ...

κι όμως...πνιγόταν!

Και τότε ο Οδυσσέας θυμήθηκε τον εαυτό του και ξύπνησε από τη γοητεία, επειδή πονούσε από την ασφυξία να μην είναι ο αυθεντικός εαυτ'ος του !

Και καθώς είδε ότι βυθιζόταν περισσότερο σε αυτό που δεν ήταν α-ληθινά,

την έσπρωξε από πάνω του και ξεκίνησε να ανεβαίνει προς τα πάνω ...προς την επιφάνεια ...προς το φως!

Γιατί το φώς ήταν εκείνο που επιθυμούσε πραγματικά και όχι το σκοτάδι του βυθού!

Την ήθελε ...εκεί...στο φώς, στα όνειρά του...μαζί ! Μόνο εκεί ! Μόνο εκεί !

Και όλο αυτό το όραμα το βίωσε δεμένος στο κατάρτι.....

Πάντα δοκιμάζει τον εαυτό του γιατί έχει το μυστικό της επαναφοράς .... πάντα αναζητά την πρόκληση!

Τί παράδεισο έζησε και τί κόλαση !

Όλες τις επεκτάσεις του στο έπακρο !

Τί αιώνιες...στιγμές !

Το δικό τους βραβείο!

Αυτός είναι ο ήρωας Οδυσσέας,

αυτός είναι που αφέθηκε συνειδητά και από δύναμη να χαθεί στη γοητεία,

είχε τον πόθο να γνωρίσει -αγαπήσει την επικίνδυνη Σειρήνα!

Να αγαπήσει τον μεγαλύτερο εχθρό ...τη γοητεία της Σειρήνας,

που θα τον τραβούσε στο βυθό της θάλασσας των συναισθημάτων ....

στην ασυνειδησία!

Τόσο την ήθελε !

Τόσο τον ήθελε !

Ο Οδυσσέας όμως είχε ένα όπλο που τον κράταγε δεμένο στο κατάρτι ψηλά ,

για να ακούει το τραγούδι και σταθερά και να μην μπορεί να παρασυρθεί

Την ΘΕΛΗΣΗ !

Και ήταν ο θυμός ,οι Σφαίρες του όπλου του !

Με το θυμό , θυμήθηκε τί πραγματικά επι-θυμούσε και ότι είχε λιπο-θυμήσει !

Θύμωσε με τον εαυτό του .... 'οταν τον έβλεπε να αναζητά τον πνιγμό...να καταντά,

μόνο και μόνο για να ακολουθήσει την Σειρήνα στο βυθό ....

για να την έχει ...όπως τον είχε!

Ήθελε να γνωρίσει ...να αγαπήσει τη Σειρήνα...χωρίς να χαθεί στον εθισμό της γοητείας της... στο βυθό!

Και αυτό διότι η Σειρήνα, ποτέ δεν ήθελε να γνωρίσει τον ολικό Οδυσσέα!

Η Σειρήνα ήθελε να τον κρατήσει στο βυθό για να τραφεί από αυτόν η γοητεία της!

Τα στερητικά του παραδείσου που έζησε... του καίνε ακόμα τη καρδιά...

Τα σχοινιά έκαναν πληγές στο δέρμα του βαθιές ....

Και τώρα πληγωμένος ...ξαπλωμένος πάνω στο κατάστρωμα ...εξαντλημένος ....

συνεχίζει να χαμογελά....με δάκρυα ...

...γιατί τα κατάφερε !

Με την αγάπη νίκησε τη γοητεία !

Ακόμα πιο δυνατός... ξεπερνώντας τις φοβίες του κατάφερε αυτό που ποθούσε πολύ....

Αγάπησε ΚΑΙ τη Σειρήνα!

Εκείνος τραβά προς την Ιθάκη του...

και η Σειρήνα συνεχίζει το τραγούδι της για να τραφεί από τον επόμενο...

ακόμα και αν γνώρισε τον Ήρωα της !

Ειρήνη σε όλους!