Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ)
¨Οταν μεγαλώνουμε το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να δούμε το έξω,
γι αυτό μας έδωσε τα μάτια ο θεός για να κοιτάμε το έξω κ να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας.
Μόλις καταλάβουμε ότι μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα κ ότι το έξω υπάρχει κ μέσα μας,
είναι πολύ πιο εύκολο κ γρήγορο να κάνουμε την εργασία μέσα μας, στο άχρονο,
γιατί εκεί τι κάνουμε;
Όπως μια ταινία την πάμε μπροστά-πίσω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω, σε παράλληλες πραγματικότητες.
Στο έξω έχει μόνο μία πραγματικότητα, αυτή που έχουμε εκδηλώσει.
Ακούνητη. Άρα ποιο είναι πιο εύκολο τελικά;
Να πας στον ήλιο περπατώντας ή να πας στον ήλιο συνειδησιακά;
--------------------------------------------------------------------
Όταν μπαίνεις σ εκείνο το επίπεδο κ αρχίζεις να εργάζεσαι με τα εγκεφαλικά διαστημικά κύματα κ όχι με τη διεργασία του φυσικού νου, που φτιάχνει ένα λογικό ειρμό, τότε επειδή είσαι στο άχρονο, αυτόματα έρχεται η λύση χωρίς τη διαδικασία.
Πρόσεξε, αρχίζεις κ δουλεύεις απ τη λύση ! Πας στη λύση κ μετά απ τη λύση κοιτάς πώς μπορείς να τροποποιήσεις ακριβώς την κβαντική ύλη ,την πληροφορία, ώστε να έρθει κατάλληλα στο περιβάλλον που είσαι κ να σου φέρει την ένωση κ μετά να ξεκινήσεις να λες τι θέλεις να πεις με το μέγιστο αποτέλεσμα ,και να καταλάβεις ότι είναι να καταλάβεις, αλλά ξεκινάς από τη λύση.
Ενώ στο φυσικό πρέπει να παιδευτείς κ να ψάχνεις, να πιθανολογείς, να αφαιρείς, να προσθέτεις, να…να για να φτάσεις κάποτε στη λύση.
-------------------------------
Μέχρι να αναπτύξεις τις άλλες σου αισθήσεις, οι πέντε αισθήσεις θα σε κάνουν να καταλάβεις τον εαυτό σου. Μόλις καταλάβεις αρκετά τον εαυτό σου μετά θα ξυπνήσουν οι άλλες αισθήσεις που θα δουλέψεις εσωτερικά κ δε θα χρειάζεσαι τόσο πολύ τις άλλες αισθήσεις, τις αποκομμένες, τις περιορισμένες.
-----------------------------------
Η συνείδηση είναι από μόνη της γνώση. Γι αυτό δε χρειάζεται η σκέψη.
Άρα σου δίνει αυτόματα μια ανώτερης μορφής διάνοια, διαφορετική απ’ το διανοητισμό του εγώ. Άρα λοιπόν εμείς πολλές φορές λέμε για το κατώτερο νου, που έχει μάθει να σκέφτεται αποκομμένα. Στην πραγματικότητα λοιπόν η συνείδηση μόλις πηγαίνει σ αυτή τη κατάσταση, ξέρεις τι να κάνεις από μόνος σου, χωρίς να σκεφτείς, γι’ αυτό λέμε ότι ζούμε στο εδώ κ τώρα.
Όταν κάτι πας να το πειράξεις στην εκδήλωση, είναι πάρα πολύ δύσκολο κ θα φέρει πάρα πολύ μεγάλη αντίσταση γιατί είναι κρυσταλλωμένο.
Όταν το περάσεις όμως στο σχεδιασμό την ώρα που είναι υγρό θα λέγαμε ή αέρινο,
είναι πολύ πιο εύκολο να δώσεις σχήμα απ’ ότι να το σφυρηλατήσεις όταν εχει γίνει ένα παγάκι.
Δεν αναλύουμε τα πάντα, δε χρειάζεται τόσο πολύ ανάλυση γιατί στη πραγματικότητα μόνο ο διασπασμένος νους θέλει να διασπάει τα πράγματα τόσο πολύ.
Ο άνθρωπος που αρχίζει που αρχίζει μέσα του κ μιλάει η συνείδηση, φτάνει ακριβώς στην ουσία χωρίς να χρειάζεται να σπάσει όλα τα πράγματα.
Αντιθέτως αντί να διασπάει , ενώνει τα πράγματα κ μπαίνει σε εκείνο ακριβώς το κέντρο.
O διασπασμένος, ο φυσικός νους που θέλει ν’ αναλύει τα πάντα γιατί είναι αχόρταγος τι κάνει συνέχεια;
θέλει να σπάει σε μικρά κομματάκια για να μπορεί να τα κατανοήσει….μικρά, μικρά, μικρά, γιατί τόσα χωράει η μπουκιά του.
Ο άνθρωπος που έχει μάθει κ δουλεύει με τη συνείδηση αυτόματα, εργάζεται διαφορετικά.
Είναι οπως σπάει ένα βάζο, ο διασπαστικός νους σπάει το βάζο σε κομμάτια,
ο άνθρωπος που εργάζεται με τη συνείδηση βλέπει ένα κομμάτι και καταλαβαίνει όλο το βάζο!
¨Οταν μεγαλώνουμε το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να δούμε το έξω,
γι αυτό μας έδωσε τα μάτια ο θεός για να κοιτάμε το έξω κ να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας.
Μόλις καταλάβουμε ότι μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα κ ότι το έξω υπάρχει κ μέσα μας,
είναι πολύ πιο εύκολο κ γρήγορο να κάνουμε την εργασία μέσα μας, στο άχρονο,
γιατί εκεί τι κάνουμε;
Όπως μια ταινία την πάμε μπροστά-πίσω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω, σε παράλληλες πραγματικότητες.
Στο έξω έχει μόνο μία πραγματικότητα, αυτή που έχουμε εκδηλώσει.
Ακούνητη. Άρα ποιο είναι πιο εύκολο τελικά;
Να πας στον ήλιο περπατώντας ή να πας στον ήλιο συνειδησιακά;
--------------------------------------------------------------------
Όταν μπαίνεις σ εκείνο το επίπεδο κ αρχίζεις να εργάζεσαι με τα εγκεφαλικά διαστημικά κύματα κ όχι με τη διεργασία του φυσικού νου, που φτιάχνει ένα λογικό ειρμό, τότε επειδή είσαι στο άχρονο, αυτόματα έρχεται η λύση χωρίς τη διαδικασία.
Πρόσεξε, αρχίζεις κ δουλεύεις απ τη λύση ! Πας στη λύση κ μετά απ τη λύση κοιτάς πώς μπορείς να τροποποιήσεις ακριβώς την κβαντική ύλη ,την πληροφορία, ώστε να έρθει κατάλληλα στο περιβάλλον που είσαι κ να σου φέρει την ένωση κ μετά να ξεκινήσεις να λες τι θέλεις να πεις με το μέγιστο αποτέλεσμα ,και να καταλάβεις ότι είναι να καταλάβεις, αλλά ξεκινάς από τη λύση.
Ενώ στο φυσικό πρέπει να παιδευτείς κ να ψάχνεις, να πιθανολογείς, να αφαιρείς, να προσθέτεις, να…να για να φτάσεις κάποτε στη λύση.
-------------------------------
Μέχρι να αναπτύξεις τις άλλες σου αισθήσεις, οι πέντε αισθήσεις θα σε κάνουν να καταλάβεις τον εαυτό σου. Μόλις καταλάβεις αρκετά τον εαυτό σου μετά θα ξυπνήσουν οι άλλες αισθήσεις που θα δουλέψεις εσωτερικά κ δε θα χρειάζεσαι τόσο πολύ τις άλλες αισθήσεις, τις αποκομμένες, τις περιορισμένες.
-----------------------------------
Η συνείδηση είναι από μόνη της γνώση. Γι αυτό δε χρειάζεται η σκέψη.
Άρα σου δίνει αυτόματα μια ανώτερης μορφής διάνοια, διαφορετική απ’ το διανοητισμό του εγώ. Άρα λοιπόν εμείς πολλές φορές λέμε για το κατώτερο νου, που έχει μάθει να σκέφτεται αποκομμένα. Στην πραγματικότητα λοιπόν η συνείδηση μόλις πηγαίνει σ αυτή τη κατάσταση, ξέρεις τι να κάνεις από μόνος σου, χωρίς να σκεφτείς, γι’ αυτό λέμε ότι ζούμε στο εδώ κ τώρα.
Όταν κάτι πας να το πειράξεις στην εκδήλωση, είναι πάρα πολύ δύσκολο κ θα φέρει πάρα πολύ μεγάλη αντίσταση γιατί είναι κρυσταλλωμένο.
Όταν το περάσεις όμως στο σχεδιασμό την ώρα που είναι υγρό θα λέγαμε ή αέρινο,
είναι πολύ πιο εύκολο να δώσεις σχήμα απ’ ότι να το σφυρηλατήσεις όταν εχει γίνει ένα παγάκι.
Δεν αναλύουμε τα πάντα, δε χρειάζεται τόσο πολύ ανάλυση γιατί στη πραγματικότητα μόνο ο διασπασμένος νους θέλει να διασπάει τα πράγματα τόσο πολύ.
Ο άνθρωπος που αρχίζει που αρχίζει μέσα του κ μιλάει η συνείδηση, φτάνει ακριβώς στην ουσία χωρίς να χρειάζεται να σπάσει όλα τα πράγματα.
Αντιθέτως αντί να διασπάει , ενώνει τα πράγματα κ μπαίνει σε εκείνο ακριβώς το κέντρο.
O διασπασμένος, ο φυσικός νους που θέλει ν’ αναλύει τα πάντα γιατί είναι αχόρταγος τι κάνει συνέχεια;
θέλει να σπάει σε μικρά κομματάκια για να μπορεί να τα κατανοήσει….μικρά, μικρά, μικρά, γιατί τόσα χωράει η μπουκιά του.
Ο άνθρωπος που έχει μάθει κ δουλεύει με τη συνείδηση αυτόματα, εργάζεται διαφορετικά.
Είναι οπως σπάει ένα βάζο, ο διασπαστικός νους σπάει το βάζο σε κομμάτια,
ο άνθρωπος που εργάζεται με τη συνείδηση βλέπει ένα κομμάτι και καταλαβαίνει όλο το βάζο!
