KAΛO KAI KAKO

Τι είναι καλό και τι κακό?

 Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει. 

Αν τα φανταστούμε σαν μια γραμμή και οτι είναι αντίθετα μεταξύ τους , αυτή η γραμμή θα εξαπλωνόταν αιώνια,  τα δυο αυτά δε θα είχαν τέλος. 

Θα υπήρχε καλό ατελείωτο  αλλά και κακό ατελείωτο … για πάντα. 

Ποια τέλεια δύναμη θα είχε φτιάξει  μια φύση με αιώνιο κακό μέσα της και γιατί?

Το τελειότερο σχήμα είναι ο κύκλος-σφαίρα, όλα κινούνται σε ελικοειδή τροχιά και τα σχήματα τείνουν να τελειοποιηθούν σε σφαίρες. 
Αυτή η γεωμετρία δείχνει ακριβώς πως και οι ενέργειες  ακολουθούν και αυτές μια ελικοειδή τροχιά. Ασφαλώς καταλαβαίνουμε οτι στο κέντρο όλου του σύμπαντος και σε κάθε κέντρο όλων των επιπέδων και μορφών,  κρύβεται αυτό που μαγνητίζει- τραβά και καθορίζει την κίνηση του όλου συστήματος, από το άτομο με τον πυρήνα του και τα ηλεκτρόνια ως τους κεντρικούς ήλιους-πυρήνες των γαλαξιών στο διάστημα. 

Ο κόσμος όλος σχηματίζεται από ένα κέντρο όπου γύρω του περιστρέφονται τα πάντα σε ομόκεντρους κύκλους. 

Όλοι οι κόσμοι  γυρνάνε γύρο από έναν άλλο κόσμο που τους παρέχει την δύναμη να είναι κόσμοι !

Από τα παραπάνω βλέπουμε οτι τα γεγονότα δεν παρουσιάζονται πάνω σε μια ευθεία ατελείωτη.
 Ο χρόνος δεν είναι ευθεία αλλά εκτυλίσσεται σε ελικοειδή μορφή όπως τα πάντα. 
Όπως εναλλάσσονται οι εποχές και οι μορφές και οι ώρες σε κύκλους έτσι όλα τα πράγματα ανήκουν σε μια ελικοειδή τροχιά, από τη μια μπορεί να ανεβαίνουν οι ενέργειες και από την άλλη κατεβαίνουν. 

Υπάρχει η ανοδική και η καθοδική εξέλιξη μέσα στην αιωνιότητα.

Καταλήγοντας, για να μη σας κουράσω με ορολογίες μιας και το αντίθετο από το να σας μπερδέψω θέλω, εξηγώ πως ο νόμος των αντιθέτων,  υπάρχει μόνο στον διανοητικό χρόνο του μυαλού μας . 

Η δυαδικότητα βρίσκεται στη βούληση, το διανοητικό του ανθρώπου δεν καταλαβαίνει την αιωνιότητα καθώς έχει εγκλωβιστεί μέσα στις τρεις διαστάσεις και στο χρόνο που τις μεταβάλλει.

Καλό και κακό υπάρχει μόνο στο ανθρώπινο διανοητικό που μπορεί να «διαλέξει» αν και όλα τα υπόλοιπα όντα λειτουργούν με το «νόμο του θεού» επειδή ακόμα δεν έχουν φτάσει στο στάδιο εξέλιξης του ανθρώπου.

Υπάρχει στη φύση το καλό και το κακό? Αν βγάζαμε εκτός υπάρξεως τον λεγόμενο άνθρωπο θα υπήρχε το καλό και το κακό? Όλα θα πήγαιναν «ρολόι» με το τέλειο σχέδιο της τελείας δύναμης που πηγάζει από το ένα.

Αυτό το δικαίωμα του να διαλέγω, να έχω βούληση, δεν είναι πραγματικά τόσο εύκολο θα λέγαμε να το διαχειριστούμε , μιας και αυτό το δώρο  γέννησε τη γνώση. 

Η γνώση είναι δώρο όταν την κατέχεις.

Το να κατέχεις τη γνώση είναι το δυσκολότερο,  και δίκαια αφού σου δίνει την ανταμοιβή του να γίνεις «θεός».

Αυτή λοιπόν η βούληση έχει κάνει τον άνθρωπο να πονά καθώς αντιμετωπίζει τα τόσα λάθη που δημιουργεί ο ίδιος από άγνοια. 
Μέσα από το πόνο των λαθών μας και τη προσπάθεια στην αυτογνωσία και κυριαρχία στον εαυτό μας συνειδητοποιούμε σιγά σιγά το τι είμαστε,  τι γινόμαστε,  που μπορούμε να φτάσουμε.

Η θέληση του καθένα είναι η κινητήρια δύναμη που έχει  για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την δυαδικότητα-πολυπλοκότητα του διανοητικού-τους «πειρασμούς»,  να νικήσει τον εγωισμό της διαχωριστικότητας  από το όλον και να ενωθεί συνειδητά όμως αυτή τη φορά,  ξανά με το θεϊκό με τη φύση με το τέλειο.

 Συνειδητά να γίνει από άνθρωπος με βούληση και λάθη ένας τέλειος  θεός με θέληση  πέρα του καλού και του κακού, πέρα της διαχωριστικότητας, δηλαδή να γίνει Αγάπη με την ανώτερη έννοια της λέξεως.

Σήμερα οι άνθρωποι ονομάζουν καλό και κακό πράγματα, ανάλογα με τη λογική του καθένα, ανάλογα την ηθική του καθενός, ανάλογα τις ανάγκες, τις θρησκείες και ανάλογα τις επιρροές των καιρών και της πλειοψηφίας.

Ο πέρα για πέρα ασυνείδητος μιμητής κοινός άνθρωπος δεν ξέρει τι να πιστέψει και τι να κανει και απλά μιμείται τους άλλους σαν τη μόνη λύση που ασυνείδητα και απο φόβο του περάσανε στο μυαλό.

Την επόμενη φορά θα γράψω για το ποιες ενέργειες-πράξεις υπάρχουν που μας ενεργοποιούν τις πνευματικές αισθήσεις και ποιες είναι αυτές που ξυπνάνε τις ζωικές-υλικές ενέργειες στον άνθρωπο.

Βάσει αυτών των κατηγοριών ξεκίνησαν να ονομάζουν καλό και κακό ορισμένα πράγματα οι  διδαχές των θρησκειών με τις όλες παραβολές περί παραδείσου και κολάσεως,  έχοντας πάντα υπόψιν οτι η αναβάθμιση της συνείδησης, η άνοδος στους πνευματικούς χώρους προς τις ουράνιες περιοχές λόγω των ελαφρών στοιχείων σύστασης μας,  δλδ η απόρριψη των βαριών υδρογόνων μέσα μας  θεωρείτε το "καλό",     και οτι  η κάθοδος,  λόγω προσκόλλησης των βαριών υδρογόνων μέσα μας,  προς  στο κέντρο-πυρήνα της γης είναι το "κακό".

 Οτι έιναι στην ώρα του είναι το καλό για την ώρα του! 
Το κακό είναι αυτο που είναι καλό στην ώρα του σε άλλη συνειδησιακή κατάσταση, όχι τη δικά μας! 
Τα πάντα ειναι στην ωρα τους συγχρονιστικά!

Η ΑΤΑΞΊΑ ΔΙΟΡΘΏΝΕΤΑΙ ΜΕ  ΤΆΞΗ,  ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΟΧΙ ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΓΙΝΕ ΕΣΥ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ,  ΒΡΕΣ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ . ΜΗ ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ. ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΡΑ Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ


Ειρήνη σε όλους!

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.... ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ!

Σήμερα θα γράψω για τα λειτουργήματα λόγο των απεργιών που ακούμε από γιατρούς και άλλους κλάδους επαγγελμάτων.

Πρέπει να καταλάβουν αυτοί που λένε οτι ασκούν λειτούργημα οτι δεν γίνεται να ζητούν απολαβές , παρά μόνο όσα έχει αποφασίσει η κοινωνία να παρέχει σε αυτούς.

 Πιο ειδικά κάθε λειτούργημα δεν πρέπει να είναι επάγγελμα. 

Πρέπει το λειτούργημα να προσδιορίζει τη ζωή και τις πράξεις του ατόμου. 
Το επάγγελμα θα είναι εκείνο που θα φέρνει κάποιο εισόδημα στο σπίτι.

 Το λειτούργημα είναι τρόπος ζωής.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα για να είμαστε πιο κατανοητοί.

 Δεν θα πρέπει να αναζητούν λεφτά οι γιατροί για να ασκούν την ιατρική.
 Μόνο οι εθελοντές που δωρεάν θα ασκούν το λειτούργημα της ιατρικής είναι πραγματικά ιατροί με την έννοια της λέξης. 

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί  που επαγγέλλονται την ιατρική με σκοπό να πλουτίσουν με την ελπίδα του κάθε αρρώστου. 

Βάζουν σαν δικαιολογία το δικαίωμα του να ζήσουν «πλούσια» και οτι έχουν μελετήσει χρόνια! Τ

ους έβαλε κανένας με το ζόρι? Αυτοί το διάλεξαν, αλλά με τι σκοπό?

Αν λέγαμε οτι οι πολιτικοί, οι ιατροί, οι δικηγόροι, οι εκπαιδευτικοί, οι αστυνόμοι, οι παπάδες,οι θεραπευτές, κτλ, δεν θα πληρώνονταν αλλά θα έπρεπε να έχουν παράλληλα μια άλλη δουλειά για εισόδημα, πόσοι θα επέλεγαν αυτά τα «επαγγέλματα»? 
Ελάχιστοι! 
Ελάχιστοι αλλά με θέληση αγνή.
 Σωστοί λειτουργοί! 

Σίγουρα μετά δε θα υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα φτωχού και πλούσιου. 

Δε θα υπήρχε αδικία στις παροχές της κοινωνίας.

 Θα υπήρχε απόλυτος σεβασμός στα πρόσωπα αυτά.

 Σήμερα έχουν ξεφτιλιστεί οι ίδιοι και τα λειτουργήματα τους.

Βλέπετε οτι αγάπη για την δόξα και το χρήμα είναι μεγαλύτερη από την αγάπη για προσφορά στο σύνολο, στη κοινωνία.

 Έχουν καταλήξει αυτοί οι ψεύτικοι  αριστοκράτες να είναι οι δυνάστες του κοσμάκι.

Φανταστείτε όλοι που πάνε στα σχολειά να έχουν επιλογή για να μάθουν ένα λειτούργημα και μια άλλη για να ασκούν ένα επάγγελμα.

 Δεν θα χάνονταν ώρες και ώρες στη δουλειά με σκοπό την πληρωμή. 

Από εσωτερική άποψη, και όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, υπάρχει μεγάλη διαφορά στη δουλειά με πληρωμή από την εργασία αφιλοκερδώς προς το σύνολο.

 Πνευματική διαφορά εννοώ. 

Διαφορετικού τύπου ενέργειες εναλλάσσονται ανάλογα με το ψυχισμό που έχουμε και το έργο που κάνουμε. 

Άλλωστε η λέξη «δουλειά» δηλώνει κάτι εξαναγκαστικό, κατώτερο.

 Λένε η δουλειά δεν είναι ντροπή. 

Εγώ λέω η δουλειά είναι ντροπή.

 Η εργασία είναι δώρο θεού προς τον άνθρωπο για να αναβαθμίζεται εξευγενίζετε να ευτυχεί!

Πάντα η βασικότερη εργασία γίνεται μέσα μας!
 Εργαζόμαστε με τον εαυτό μας. 

Όσο πιο πολύ έχουμε εργαστεί μέσα μας, τόσο πιο ικανοί να ασκήσουμε έργο θα είμαστε.

Το χρήμα είναι αναγκαίο για να μη δίνουμε πατάτες και παίρνουμε καρότα ο ένας με τον άλλο.

 Κάθε εργασία είναι ιση με την άλλη ως προς τη πληρωμή.

 Είτε είσαι σκουπιδιάρης είτε είσαι ηλεκτρολόγος η αμοιβή της κοινωνίας θα πρέπει να είναι η ιδία. 

Όλα τα επαγγέλματα έχουν ακριβώς την ιδία αναγκαιότητα.

 Είτε είναι μεγάλος είτε είναι μικρός ένας  κρίκος, αν σπάσει χαλάει-δεν δουλεύει όλη η αλυσίδα.

Πόσο μακριά είμαστε από την ευτυχία! 

Σήμερα ο κόσμος έχει γίνει ένα εθισμένο υπερκαταναλωτικό πιονάκι στη σκακιέρα των πονηρών μαιτρ που θυσιάζουν ακόμα και τη βασίλισσα στο βωμό της νίκης! 


Ειρήνη σε όλους!